Wikipedia

Ustawa o radiofonii i telewizji

Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (nazwa potoczna: ustawa medialna) – polska ustawa regulująca działalność radiową i telewizyjną. Ustawa od 28 lutego 2013 roku po wejściu w życie jej nowelizacji uchwalonej 12 października 2012 r. zawiera także regulacje prawne dotyczące audiowizualnych usług medialnych na żądanie[1], a od 1 listopada 2021 roku po wejściu w życie jej nowelizacji uchwalonej 11 sierpnia 2021 r. reguluje również działalność platform udostępniania wideo[2]. Ustawa w momencie wejścia w życie zastąpiła ustawę z dnia 2 grudnia 1960 r. o Komitecie do Spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja"[3].

Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji
Nazwa potoczna

ustawa o radiofonii i telewizji, ustawa medialna

Skrót nazwy

urt

Państwo

 Polska

Data wydania

29 grudnia 1992

Miejsce publikacji

Dz.U. z 1993 r. nr 7, poz. 34

Tekst jednolity

Dz.U. z 2022 r. poz. 1722

Data wejścia w życie

1 marca 1993

Rodzaj aktu

ustawa

Przedmiot regulacji

prawo medialne

Status

obowiązujący

Ostatnio zmieniony przez

Dz.U. z 2022 r. poz. 857

Wejście w życie ostatniej zmiany

21 kwietnia 2022

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Przedmiot regulacjiEdytuj

Ustawa określa:

  • zadania radiofonii i telewizji
  • zasady działania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, powoływania oraz odwoływania jej członków i jej kompetencje
  • zasady emisji programów radiowych i telewizyjnych oraz reklam
  • zadania i organizację publicznej radiofonii oraz telewizji
  • zasady koncesjonowania działalności radiowej i telewizyjnej
  • zasady rozpowszechniania i rozprowadzania programów
  • zasady świadczenia audiowizualnych usług medialnych na odległość
  • zasady działalności platform udostępniania wideo
  • sankcje za naruszenie przepisów ustawy.

KontrowersjeEdytuj

 
„Wolne media” – protest po zmianie w 2016 r. zorganizowany przez KOD m.in. w Gorzowie

Zmiany i projekty zmian w tej ustawie były wielokrotnie przyczyną skandali i ostrych sporów politycznych. Największe kontrowersje budziły następujące próby nowelizacji:

  1. Projekt ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji (tzw. duża nowelizacja ustawy medialnej) – projekt stworzony przez KRRiT pod przewodnictwem Danuty Waniek, skierowany do Sejmu przez rząd Leszka Millera. Zakładał wprowadzenie tzw. zapisów dekoncentracyjnych, czyli zakazu tworzenia koncernów będących jednocześnie wydawcami prasy i nadawcami radia lub telewizji. Niejasności i kontrowersje wokół tej ustawy (m.in. sprawa zniknięcia z projektu słów "lub czasopisma") doprowadziły do powstania komisji śledczej w sprawie afery Rywina i ostatecznie do upadku projektu w Sejmie[4].
  2. Ustawa o przekształceniach i zmianach w podziale zadań i kompetencji organów państwowych właściwych w sprawach łączności, radiofonii i telewizji przygotowana przez rząd Kazimierza Marcinkiewicza, uchwalona 16 grudnia 2005 r. (Odwołanie dotychczasowej 9-osobowej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji i powołanie w jej miejsce rady 5-osobowej)[5]. Duża część zapisów tej ustawy zakwestionowana została przez Trybunał Konstytucyjny[6].
  3. Według „Pulsu Biznesu” i „Dziennika Polska-Europa-Świat” w październiku 2007 roku politycy Platformy Obywatelskiej utworzyli specjalny zespół medialny w skład, którego wchodził wtedy m.in. były prezes TVP i późniejszy szef KRRiT Jan Dworak, który opracował wtedy plan stworzenia nowej ustawy regulującej całość zagadnień związanych z rynkiem medialnym i wprowadzeniem m.in. likwidacji spółki Telewizja Polska SA i powołanie na jej miejsce nowej, na przykład pod nazwą "Telewizja Publiczna", która miałaby jednoosobowy zarząd i zupełnie nową strukturę, a konkursy na jednoosobowe zarządy mediów publicznych organizowałaby Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, a powołania zarządu dokonywałby minister skarbu w porozumieniu z ministrem kultury[7][8].
  4. Projekt ustawy opracowany przez PiS o przekształceniu mediów publicznych w media narodowe[9][10][11][12][13].
  5. Według „Gazety Wyborczej” od stycznia 2019 roku przygotowywany jest projekt nowego prawa medialnego, który przygotowują m.in. byli prezesi TVP i szefowie KRRiT Jan Dworak i Juliusz Braun, wicemarszałek Sejmu Małgorzata Kidawa-Błońska, wiceszefowa sejmowej komisji kultury Iwona Katarasińska-Śledzińska oraz były wicepremier, minister obrony narodowej w rządach Donalda Tuska i Ewy Kopacz i były szef TVP1 Tomasz Siemoniak, który zakłada m.in. likwidację medialnych spółek skarbu państwa i powstanie holdingu radiowo-telewizyjnego oraz likwidację abonamentu radiowo-telewizyjnego[14].
  6. 8 lutego 2021 roku politycy Platformy Obywatelskiej ogłosili, że ruszyli ze zbiórką podpisów pod obywatelskim projektem ustawy wprowadzającej zmiany w ustawie o radiofonii i telewizji, w którym zapisano m.in. likwidację abonamentu RTV oraz to, że „zabronione jest tworzenie i rozpowszechnianie przez publiczną telewizję wyspecjalizowanych programów informacyjno-publicystycznych”[15][16]. Pomysł ten został skrytykowany przez dziennikarzy i publicystów, polityków partii Prawo i Sprawiedliwość, rzecznika rządu Piotra Müllera oraz ówczesnego szefa Telewizyjnej Agencji Informacyjnej Jarosława Olechowskiego, który podkreśla, że to niezgodne z art. 54 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 11 ust. 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej[15][17][16].
  7. 11 sierpnia 2021 roku Sejm RP IX kadencji uchwalił nowelizację ustawy o radiofonii i telewizji[18], którego autorami są posłowie partii Prawo i Sprawiedliwość i według projektodawców zmian dotyczy doprecyzowania regulacji umożliwiających efektywne przeciwdziałanie przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji możliwości przejęcia kontroli nad nadawcami rtv przez dowolne podmioty spoza UE, w tym podmioty z państw stanowiących istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa[19]. Projekt jest określany przez przeciwników ustawy, który zorganizowali protesty przeciwko jej przyjęciu i media popularnie jako „lex TVN”, ponieważ ich zdaniem ustawa zmierza do tego, by należące do amerykańskiego koncernu Discovery stacje Grupy TVN-Discovery nie otrzymały koncesji[20]. Ustawa została odrzucona przez kontrolowany przez opozycję Senat[19] i stała się jedną z przyczyn dymisji Jarosława Gowina z funkcji wicepremiera i ministra rozwoju, pracy i technologii oraz wyjścia z koalicji rządowej partii Porozumienie, której politycy z liderem partii Jarosławem Gowinem krytykowali jej zapisy[21][22][23]. 17 grudnia 2021 roku Sejm RP odrzucił sprzeciw Senatu do nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji głosami posłów klubu PiS oraz koła Kukiz'15 i 1 posła niezrzeszonego[24]. 27 grudnia 2021 roku prezydent RP Andrzej Duda podjął decyzję o zawetowaniu nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji[25].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Ustawa z dnia 12 października 2012 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2012 r. poz. 1315)
  2. ↑ Ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o kinematografii (Dz.U. z 2021 r. poz. 1676)
  3. ↑ Dz.U. z 1960 r. nr 54, poz. 307
  4. ↑ Opis przebiegu procesu legislacyjnego dla projektu ustawy. orka.sejm.gov.pl. [dostęp 2017-08-10].
  5. ↑ Dz.U. z 2005 r. nr 267, poz. 2258
  6. ↑ Dz.U. z 2006 r. nr 51, poz. 377
  7. ↑ Platforma zastanawia się nad prywatyzacją TVP?. TVN24, 2007-10-25. [dostęp 2020-05-05].
  8. ↑ Łukasz Szewczyk: Tajny medialny plan PO. media2.pl, 2007-10-27. [dostęp 2020-05-05].
  9. ↑ Sejm przyjął nowelizację ustawy o mediach publicznych. [dostęp 2016-07-10].
  10. ↑ Druk nr 442. sejm.gov.pl. [dostęp 2016-07-10].
  11. ↑ KOD protestuje przeciwko nowym ustawom medialnym. [dostęp 2016-07-10].
  12. ↑ Wyborcza.pl. wyborcza.pl. [dostęp 2016-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-08)].
  13. ↑ Wszyscy dziennikarze do wyrzucenia. Oto szczegóły „dużej” ustawy medialnej PiS. newsweek.pl, 2016-01-05. [dostęp 2016-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-14)].
  14. ↑ Agnieszka Kublik: Jak posprzątać po Jacku Kurskim. Jest plan naprawy mediów publicznych. wyborcza.pl, 2019-06-27. [dostęp 2019-07-01].
  15. ↑ a b Jacek Kowalski: PO zbiera podpisy pod ustawą likwidującą TVP Info. „Byłoby to ze szkodą dla społeczeństwa”. wirtualnemedia.pl, 2021-02-09. [dostęp 2021-02-12].
  16. ↑ a b Szokujący pomysł Platformy. Chcą likwidować „Panoramę”, „Teleexpress” i „Wiadomości”?. www.tvp.info, 2021-02-08. [dostęp 2021-02-12].
  17. ↑ Zlikwidują nawet „Agrobiznes”? Rzecznik rządu o pomysłach PO. www.tvp.info, 2021-02-08. [dostęp 2021-02-12].
  18. ↑ Głosowanie nr 121 na 36. posiedzeniu Sejmu. www.sejm.gov.pl. [dostęp 2021-09-22].
  19. ↑ a b Druk nr 1389. www.sejm.gov.pl. [dostęp 2021-09-22].
  20. ↑ Zrobili to! PiS dopięło swego. Lex TVN przegłosowane. money.pl. [dostęp 2021-08-11].
  21. ↑ Mateusz Madejski: Porozumienie stawia PiS ultimatum. Mówi o „Polskim Ładzie” i „lex TVN”. money.pl, 7 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-11].
  22. ↑ Jest dymisja Jarosława Gowina. Premier przejmie obowiązki wicepremiera. Polska Agencja Prasowa, 2021-08-10. [dostęp 2021-08-11].
  23. ↑ Prezydent Duda odwołał Jarosława Gowina z funkcji wicepremiera. pap.pl, 2021-08-11. [dostęp 2021-08-11].
  24. ↑ Głosowanie nr 41 na 45. posiedzeniu Sejmu, sejm.gov.pl [dostęp 2021-12-18].
  25. ↑ Prezydent Andrzej Duda zawetował nowelizację ustawy medialnej, pap.pl, 27 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-27].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ustawa_o_radiofonii_i_telewizji&oldid=69818242”