Valetudo (księżyc)
Valetudo (Jowisz LXII) – mały księżyc Jowisza.
| |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia |
23 marca 2017[1] |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2016 J 2 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
18 950 000 km[2] |
| Mimośród |
0,222[2] |
| Okres obiegu |
533,3 d[2] |
| Nachylenie do ekliptyki |
34,0°[2] |
| Długość węzła wstępującego |
240,3°[2] |
| Argument perycentrum |
116,8°[2] |
| Anomalia średnia |
160,3°[2] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
~1 km[2] |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
24,0m |
Odkrycie edytuj
Księżyc został odkryty przez Scotta Shepparda w 2017 roku podczas obserwacji z Cerro Tololo; odkrycie zostało ogłoszone w następnym roku wraz z 11 innymi księżycami tej planety[1][3]. Badacze wypatrywali dalekich obiektów Układu Słonecznego i skorzystali z okazji, że Jowisz znalazł się w polu widzenia teleskopu. Odkrycie zostało zweryfikowane przez obserwacje za pomocą innych instrumentów[3].
Nazwa edytuj
Mityczna Valetudo była rzymską odpowiedniczką greckiej Hygiei, bogini zdrowia i higieny. Była prawnuczką Jowisza[1].
Charakterystyka edytuj
Valetudo jest jednym z najmniejszych znanych księżyców Jowisza, ma średnicę mniejszą niż kilometr[3]. Jest to bardzo ciemny obiekt, jego obserwowana wielkość gwiazdowa to tylko 24m[2]. Krąży ruchem prostym (w tym samym kierunku, w którym obraca się planeta), po orbicie przebiegającej daleko poza orbitami ciał z grupy Himalii, także krążących ruchem prostym. Valetudo to najdalszy znany obiekt obiegający planetę ruchem prostym, a nie wstecznym. Trajektoria Valetudo przecina orbity zewnętrznych księżyców poruszających się po orbitach wstecznych, co jest sytuacją niestabilną i grozi „zderzeniem czołowym” z innym księżycem. Valetudo może być ostatnim fragmentem większego ciała, które uległo zniszczeniu wskutek takich zderzeń, tworząc obserwowane dziś grupy księżyców[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Planet and Satellite Names and Discoverers. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. USGS, 2018-10-03. [dostęp 2018-12-14]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Scott S. Sheppard: Jupiter’s Known Satellites. [dostęp 2018-12-14]. (ang.).
- ↑ a b c d Scott S. Sheppard: New Jupiter Moons. [dostęp 2018-12-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Krzysztof Kanawka: Nowe księżyce Jowisza. Kosmonauta.net, 2018-07-23. [dostęp 2018-12-14]. (pol.).