Valtteri Bottas

fiński kierowca wyścigowy
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 22 wrz 2024. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Valtteri Bottas (ur. 28 sierpnia 1989 w Nastolii) – fiński kierowca wyścigowy, startujący w Formule 1. Dwukrotny wicemistrz tej serii w sezonach 2019 i 2020, a także drugi wicemistrz w sezonach 2017 i 2021.

Valtteri Bottas
Ilustracja
Valtteri Bottas (2022)
Państwo

 Finlandia

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1989
Nastola

Sezon 2024
Seria

Formuła 1

Zespół

Stake F1 Team Kick Sauber

Samochód

C44

Nr startowy

77

Partnerzy

Zhou Guanyu

Sukcesy

2007: brąz Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0
2008: złoto Europejski Puchar Formuły Renault 2.0
2008: złoto Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0
2009: złoto Masters at Zolder
2009: brąz Formuła 3 Euro Series
2010: złoto Masters at Zolder
2010: brąz Formuła 3 Euro Series
2010: brąz Grand Prix Makau
2011: złoto Seria GP3
2017: brąz Formuła 1
2019: srebro Formuła 1
2020: srebro Formuła 1
2021: brąz Formuła 1

Strona internetowa

Fin karierę rozpoczął w 2001 roku, od startów w kartingu. Osiągnął w nim wiele sukcesów, m.in. trzykrotne mistrzostwo swojego kraju oraz mistrzostwo świata[1].

Formuła Renault

edytuj

Po zakończeniu kariery kartingowej, postanowił rozpocząć poważną karierę wyścigową, debiutując w roku 2007, w Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault. W pierwszym sezonie startów został sklasyfikowany na 3. miejscu (wygrał dwa wyścigi)[potrzebny przypis].

Poza tym zaangażował się w zimowy cykl Brytyjskiej Formuły Renault, gdzie wygrał trzy z czterech rozegranych wyścigów. Nie zdobył jednak mistrzostwa, ze względu na brak licencji (przez to też nie był liczony do generalnej klasyfikacji)[potrzebny przypis].

W sezonie 2008 kontynuował starty w tej serii oraz zaangażował się w europejski cykl. W obu okazał się najlepszy, przy czym tę pierwszą zdominował (wygrał dwanaście z szesnastu wyścigów), natomiast w drugiej stoczył zacięty pojedynek z Australijczykiem Danielem Ricciardo (odniósł pięć zwycięstw)[potrzebny przypis].

Formuła 3

edytuj
 
Valtteri Bottas w Formula 3 Euro Series na torze Hockenheimring (2010)

W 2009 roku awansował do Europejskiej Formuły 3, w której startował w barwach francuskiej ekipy ART Grand Prix. Debiutancki sezon zakończył na bardzo wysokim 3. miejscu. W przekroju całego sezonu rzadko jednak dorównywał bardziej doświadczonemu team-partnerowi Bianchiemu, a w wyniku wielu kolizji i błędów, nie zdołał wygrać ani jednego wyścigu oraz przegrał walkę o tytuł wicemistrzowski, z Niemcem Christianem Vietorisem. Zwyciężył za to w prestiżowym Masters at Zolder, który jednak nie był zaliczany do kalendarza. W ciągu roku sześciokrotnie znalazł się na drugim miejscu oraz dwukrotnie startował z pole position[potrzebny przypis].

Poza udziałem w europejskim cyklu, w ramach programu francuskiego zespołu, gościnnie wystąpił w czterech wyścigach Brytyjskiej Formuły 3 (podobnie, jak w przypadku Brytyjskiej Formuły Renault, nie był klasyfikowany do punktacji). W zaledwie jednym podejściu dojechał do mety, zajmując trzecią lokatę. Na koniec sezonu wziął udział w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau. Na trudnym obiekcie Fin spisał się znacznie lepiej od Jules'a Bianchiego zarówno w kwalifikacjach, jak i wyścigu. Ostatecznie zmagania zakończył na 5. pozycji (gdyby nie problemy z bolidem pod koniec wyścigu, byłby trzeci)[potrzebny przypis].

W sezonie 2010 został liderem francuskiego zespołu i stał się głównym faworytem do zdobycia tytułu europejskiego mistrza F3. Słabe silniki Mercedesa, w porównaniu z Volkswagenem, przekreśliły jednak marzenia Bottasa. W całym sezonie ośmiokrotnie stanął na podium, z czego tylko dwa razy na najwyższym stopniu. W kwalifikacjach również nie było najlepiej. Jedyne pole position uzyskał na niemieckim torze w Oschersleben. Ostateczne Fin ponownie został sklasyfikowany na 3. pozycji, z wyraźną jednak stratą do zdobywcy mistrzostwa – Włocha Edoarda Mortary. Jedynym pocieszeniem dla Bottasa było ponowne zwycięstwo w Masters of Formula 3[potrzebny przypis].

Seria GP3

edytuj

Na rok 2011 Fin podpisał kontrakt z zespołem Lotus ART, na starty w serii GP3. Początek sezonu nie był udany dla Bottasa i wszystko wskazywało na to, iż nie włączy się do walki o mistrzostwo. Od rundy w Niemczech protegowany Williamsa zanotował jednak znaczący progres, stając na podium w sześciu z ośmiu ostatnich wyścigów, w tym aż czterokrotnie na najwyższym stopniu. Dzięki tak świetnej serii wyszedł na prowadzenie w mistrzostwach. Mistrzostwo przypieczętował zwycięstwem w pierwszym wyścigu, na włoskiej Monzie[potrzebny przypis].

Formuła 1

edytuj
 
Valtteri Bottas podczas Grand Prix Malezji w bolidzie Williams FW34 (2012)

Od sezonu 2010 Valtteri Bottas był kierowcą testowym zespołu Williams w Formule 1[2].

28 listopada 2012 roku, zespół Williams poinformował, że Valtteri Bottas będzie ich kierowcą w sezonie 2013[3]. Podczas Grand Prix Kanady Bottas w deszczowych warunkach ukończył kwalifikacje na trzeciej pozycji[4], a w wyścigu uplasował się na 14 miejscu. Podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych zajął ósme miejsce. Cztery punkty dały mu siedemnaste miejsce w klasyfikacji generalnej[5].

11 listopada 2013 Williams potwierdził, że w nadchodzącym sezonie będzie kontynuował współpracę z Bottasem, a drugim kierowcą zostanie Felipe Massa, który zastąpi Pastora Maldonado[6]. W sezonie 2014 Bottas sześciokrotnie ukończył wyścig na podium (dwa razy na drugim i cztery razy trzecim miejscu) i raz osiągając najszybsze okrążenie, nie kończąc tylko Grand Prix Monako. Sezon skończył na czwartym miejscu zdobywając 186 punktów[7].

W rozpoczynającym sezon 2015 Grand Prix Australii z powodu kontuzji pleców musiał wycofać się z wyścigu. W trakcie sezonu zdobywał punkty, stanął dwukrotnie na podium: w Grand Prix Kanady i Grand Prix Meksyku na trzecim miejscu i czterokrotnie nie zdobywał punktów. Ostatecznie zakończył mistrzostwa na piątym miejscu z 136 zdobytymi punktami[8].

W sezonie 2016 Bottas raz ukończył wyścig na podium – w Grand Prix Kanady, gdzie był trzeci. Sześciokrotnie kończył wyścigi bez punktów i dwukrotnie nie dojeżdżał do mety. Ostatecznie zdobył 85 punktów, co w rezultacie dało mu ósme miejsce w klasyfikacji generalnej[9].

 
Valtteri Bottas podczas testów przedsezonowych w bolidzie Mercedes AMG F1 W08 EQ Power+ (2017)

Na sezon 2017 po zakończeniu kariery przez Nico Rosberga został nowym kierowcą zespołu Mercedes[10]. 15 kwietnia podczas Grand Prix Bahrajnu Bottas zdobył swoje pierwsze pole position w karierze. W następnym wyścigu w Rosji Fin odniósł swoje pierwsze zwycięstwo[potrzebny przypis].

Sezon 2019 był bardzo dobry w wykonaniu Bottasa, przynosząc mu 4 zwycięstwa, 7 razy drugie miejsce i 4 razy trzecie miejsce. Dobra dyspozycja w pozostałych zawodach i tylko 2 nieukończone wyścigi przyniosły mu pierwszy tytuł wicemistrza świata.

W sezonie 2020, ze względu na pandemię Covid-19 oraz bardzo solidną dyspozycję zespołowego partnera - Lewisa Hamiltona, zdołał wygrać tylko 2 wyścigi, 6-krotnie kończył na drugim miejscu oraz 3-krotnie był trzeci. Mimo zespołowych potknięć w kilku wyścigach, zdołał obronić tytuł wicemistrza świata, ponownie ulegając jedynie Hamiltonowi.

Życie prywatne

edytuj

Od 2010 roku był związany z fińską pływaczką olimpijska Emilią Pikkarainen, którą poślubił 11 września 2016 roku w kościele Świętego Jana w Helsinkach[11]. Para potwierdziła swój rozwód w listopadzie 2019 roku[12].

Cztery miesiące po ogłoszeniu rozwodu z pierwszą żoną, w lutym 2020 roku, za pośrednictwem Instagrama Bottas potwierdził swój związek z australijską zawodniczką kolarską Tiffany Cromwell(inne języki)[13].

Wyniki

edytuj
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2011 Lotus ART IST CAT VAL SIL NÜR HUN SPA MNZ 62 1
4 8 10 7 7 3 15 12 3 1 1 2 1 19 1 17

Formuła 1

edytuj
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2013 Williams F1 Team Williams FW35 Renault RS27-2013 2.4L V8                                       4 17
14 11 13 14 16 12 14 12 16 NU 15 15 13 12 17 16 15 8 NU
2014 Williams Martini Racing Williams FW36 Mercedes PU106A 1.6L V6T                                       186 4
5 8 8 7 5 NU 7 3 2 2 8 3 4 11 6 3 5 10 3
2015 Williams Martini Racing Williams FW37 Mercedes PU106B 1.6L V6T                                       136 5
K 5 6 4 4 14 3 5 5 14 9 4 5 5 12 NU 3 5 13
2016 Williams Martini Racing Williams FW38 Mercedes PU106C 1.6L V6T                                           85 8
8 9 10 4 5 12 3 6 9 14 9 9 8 6 NU 5 10 16 8 11 NU
2017 Mercedes AMG Petronas Motorsport Mercedes AMG
F1 W08 EQ Power+
Mercedes-AMG
M08 EQ Power+ 1.6L V6T
                                        305 3
3 6 3 1 NU 4 2 2 1 2 3 5 2 3 5 4 5 2 2 1
2018 Mercedes AMG Petronas Motorsport Mercedes AMG
F1 W09 EQ Power+
Mercedes-AMG
M09 EQ Power+ 1.6L V6T
                                          247 5
8 2 2 14 2 5 2 7 NU 4 2 5 4 3 4 2 2 5 5 5 5
2019 Mercedes AMG Petronas Motorsport Mercedes AMG
F1 W10 EQ Power+
Mercedes-AMG
M10 EQ Power+ 1.6L V6T
                                          326 2
1 2 2 1 2 3 4 2 3 2 NU 8 3 2 5 2 1 3 1 NU 4
2020 Mercedes AMG Petronas Motorsport Mercedes AMG
F1 W11 EQ Performance
Mercedes-AMG
M11 EQ Performance 1.6 V6T
                                  223 2
1 2 3 11 3 3 2 5 2 1 NU 2 2 14 8 8 2
2021 Mercedes AMG Petronas Motorsport Mercedes-AMG F1 W12 E Performance Mercedes M12 E Performance 1,6T                                             226 3
3 NU 3 3 NU 12 4 3 2 33 NU 12 3 31 5 1 6 15 31 NU 3 6
2022 Alfa Romeo F1 Team ORLEN Alfa Romeo C42 Ferrari 066/7 1.6T V6                                             49 10
6 NU 8 57 7 6 9 11 7 NU 11 14 20 NU NU 13 11 15 NU 10 9 15
2023[14] Alfa Romeo F1 Team Stake Alfa Romeo C43 Ferrari 066/10 1.6T V6                                             10 14
8 18 11 18 13 11 19 10 15 12 12 12 14 10 NU NU 8 12 15 NU 17 19
2024 Stake F1 Team Kick Sauber Stake F1 Team C44 Ferrari 066/12 1.6 V6 T                                                 0* 21*
19 17 14 14 NU12 1614 13 18 13 16 16 15 16 15

Podsumowanie

edytuj
Sezon Seria Zespół Wyścigi P1 PP NO Podium Punkty Pozycja
2007 Formuła Renault 2.0 NEC Koiranen Bros. Motorsport 16 2 2 3 6 279 3
Brytyjska Formuła Renault (zimowy cykl) AKA Cobra 4 3 0 1 4 0 NS†
2008 Europejska Formuła Renault Motopark Academy 14 5 7 4 10 139 1
Formuła Renault 2.0 NEC 14 12 13 12 12 365 1
2009 Formuła 3 Euroseries ART Grand Prix 20 0 2 1 6 62 3
Brytyjska Formuła 3 4 0 0 0 1 0 NS†
Masters of Formuła 3 1 1 1 1 1 1
Grand Prix Makau 1 0 0 0 0 5
2010 Formuła 3 Euroseries ART Grand Prix 18 2 1 4 8 74 3
Masters of Formuła 3 1 1 0 0 1 1
Grand Prix Makau Prema Powerteam 1 0 0 0 1 3
Formuła 1 AT&T Williams Kierowca testowy
2011 Seria GP3 Lotus ART 16 4 1 3 7 62 1
Brytyjska Formuła 3 Double R Racing 3 1 0 1 1 17 17
Grand Prix Makau 1 0 0 0 0 NS
Formuła 1 AT&T Williams Kierowca testowy
2012 Formuła 1 Williams F1 Team Kierowca testowy
2013 Formuła 1 Williams F1 Team 19 0 0 0 0 4 17
2014 Formuła 1 Williams Martini Racing 19 0 0 1 6 186 4
2015 Formuła 1 Williams Martini Racing 19 0 0 0 2 136 5
2016 Formuła 1 Williams Martini Racing 21 0 0 0 1 85 8
2017 Formuła 1 Mercedes AMG Petronas Motorsport 20 3 4 2 13 305 3
2018 Formuła 1 Mercedes AMG Petronas Motorsport 21 0 2 7 8 247 5
2019 Formuła 1 Mercedes AMG Petronas Motorsport 21 4 5 3 15 326 2
2020 Formuła 1 Mercedes AMG Petronas Motorsport 17 2 5 2 11 223 2
2021 Formuła 1 Mercedes AMG Petronas F1 Team 22 1 4 4 11 226 3
2022 Formuła 1 Alfa Romeo F1 Team ORLEN 22 0 0 0 0 49 10
2023 Formuła 1 Alfa Romeo F1 Team Stake 19 0 0 0 0 10* 14*

Przypisy

edytuj
  1. About » V A L T T E R I B O T T A S [online], valtteribottas.com [dostęp 2019-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-10] (ang.).
  2. Marek Roczniak, Valtteri Bottas oficjalnym kierowcą testowym Williamsa [online], f1wm.pl, 29 stycznia 2010 [dostęp 2019-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-24] (pol.).
  3. Marcin Malinowski, Bottas i Maldonado kierowcami Williamsa na sezon 2013 [online], racing.com.pl, 28 listopada 2012 [dostęp 2019-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  4. Matt Beer, Canadian GP: Vettel claims pole in rain-hit session [online], autosport.com, 8 czerwca 2013 [dostęp 2019-06-23] (ang.).
  5. 2013 Driver Standings [online], formula1.com [dostęp 2019-06-23] (ang.).
  6. Andrew Benson, Felipe Massa joins Williams for 2014 to replace Pastor Maldonado [online], bbc.com, 11 listopada 2013 [dostęp 2019-06-23] (ang.).
  7. 2014 Driver Standings [online], formula1.com [dostęp 2019-06-23] (ang.).
  8. 2015 Driver Standings [online], formula1.com [dostęp 2019-06-23] (ang.).
  9. 2016 Driver Standings [online], formula1.com [dostęp 2019-06-23] (ang.).
  10. Andrzej Prochota, Skład Mercedesa kompletny! Valtteri Bottas następcą Nico Rosberga [online], sportowefakty.wp.pl, 16 stycznia 2017 [dostęp 2019-06-23] (pol.).
  11. Mari Pudas: Urheilijahäät! Emilia Pikkarainen ja Valtteri Bottas menevät lauantaina naimisiin. iltalehti.fi, 2016-09-09. [dostęp 2023-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-05)]. (fiń.).
  12. Lewis Hamilton sympathises with Valtteri Bottas over divorce. gpblog.com, 2019-11-28. [dostęp 2023-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-28)]. (ang.).
  13. Becky Pemberton, Adam Storer: Who is F1 icon Valtteri Bottas’ girlfriend Tiffany Cromwell and why did he split with ex-Olympic swimmer Emilia?. thesun.co.uk, 2022-04-06. [dostęp 2023-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-09)]. (ang.).
  14. Wyniki wyścigów w 2023 [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2023-06-27] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj