Vic Toweel
Victor Anthony „Vic” Toweel (ur. 12 stycznia 1929 w Benoni, zm. 15 sierpnia 2008 w Sydney) − południowoafrykański pięściarz, w latach 1950-1952 zawodowy mistrz świata w wadze koguciej, pierwszy i jedyny w historii pięściarstwa niekwestionowany zawodowy mistrz świata z Południowej Afryki.
| Pseudonim |
The Benoni Atom |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 stycznia 1929 |
| Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 2008 |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
kogucia, piórkowa |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
32 |
| Zwycięstwa |
28 |
| Przez nokauty |
14 |
| Porażki |
3 |
| Remisy |
1 |
Kariera amatorska edytuj
Pochodził z rodziny o bogatych bokserskich tradycjach, znanej w Południowej Afryce jako „The Fighting Toweels”. Był jednym z sześciu synów Michaela Josepha „Pappy” Toweela, cenionego trenera pięściarstwa (wśród jego podopiecznych byli m.in. George Hunter i John Arthur). Bracia Victora również zajmowali się boksem: Willie był medalistą olimpijskim w wadze muszej, Jim zawodowym mistrzem kraju w wadze lekkiej, Fraser czołowym południowoafrykańskim zawodnikiem wagi półśredniej, Alan trenerem, a Maurice promotorem[1][2].
Vic Toweel stoczył w sumie 190 amatorskich walk (według niektórych źródeł około 300), z których 188 wygrał, w tym 160 przed czasem[3]. Był dwukrotnym mistrzem kraju w wadze muszej (1946, 1947)[1]. W 1948 roku reprezentował Związek Południowej Afryki na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Wystąpił w turnieju wagi koguciej, z którego został jednak wyeliminowany już po pierwszej walce, przegrywając przez kontrowersyjną decyzję z Argentyńczykiem Arnoldo Paresem[4].
Kariera zawodowa edytuj
Po igrzyskach przeszedł na zawodowstwo. 29 stycznia 1949 w Johannesburgu wygrał przez nokaut swoją debiutancką walkę. W tym samym roku zdobył zawodowe mistrzostwo kraju w wadze koguciej oraz piórkowej, a także mistrzostwo Imperium Brytyjskiego w wadze koguciej.
31 maja 1950 roku 21-letni Toweel (ówczesny bilans walk 13-0-0) zmierzył się na Wembley Stadium w Johannesburgu z 33-letnim Manuelem Ortizem (92-21-3), mistrzem świata w wadze koguciej. Toweel kontrolował walkę, wygrywając większość rund, i odebrał tytuł faworyzowanemu Amerykaninowi. Został tym samym pierwszym w historii (i do dziś jedynym) południowoafrykańskim niekwestionowanym zawodowym mistrzem świata[3][4].
W grudniu 1950 roku po raz pierwszy bronił mistrzostwa przeciwko czempionowi Wielkiej Brytanii, Danny'emu O’Sullivanowi (30-6-0). Walka miała niezwykle jednostronny przebieg; w jej trakcie Toweel posłał rywala na deski 14 razy (rekordowa liczba nokdaunów w historii walk o mistrzostwo świata), zanim sędzia w 10. rundzie zdecydował się przerwać pojedynek[3].
W kolejnych dwóch obronach (listopad 1951 i styczeń 1952) pokonał na punkty mistrza Hiszpanii, Luisa Pereza Romero (75-8-3) oraz dotąd niepokonanego mistrza Europy, Szkota Petera Keenana (31-0-1).
Mistrzostwo stracił 15 listopada 1952 roku, gdy w czwartej jego obronie został znokautowany w 1. rundzie przez Australijczyka Jimmy’ego Carruthersa (14-0-0). 21 marca 1953 roku doszło do rewanżu, oglądanego na zapełnionym johannesburskim Rand Stadium przez 35 tysięcy widzów. Carruthers ponownie znokautował Toweela (tym razem w 10. rundzie).
6 listopada 1954 roku stoczył swoją 32. zawodową walkę, po czym w wieku zaledwie 27 lat zakończył karierę. Wpływ na to miały m.in. problemy ze wzrokiem (w 1953 roku przeszedł w Londynie operację oczu) oraz negatywne dla zdrowia skutki wieloletniego zbijania wagi przed walkami (po pojedynkach z Carruthersem musiał definitywnie zrezygnować z walk w wadze koguciej)[4].
W 1992 roku wyemigrował wraz z rodziną do Australii. Zmarł w 2008 roku w Sydney.
Jest uznawany za jednego z najwybitniejszych południowoafrykańskich bokserów. Jego głównymi atutami były kondycja, doskonały balans ciałem oraz umiejętność zadawania seriami kombinacji ciosów[3]. Ze względu na styl walki był zwany „Białym Henrym Armstrongiem”[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b VICTOR TOWEEL. South African Sports and Arts Hall of Fame. [dostęp 2011-07-12].
- ↑ Sport In South Africa – South African Boxing – The Toweel Family. [dostęp 2011-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 czerwca 2011)]. (ang.).
- ↑ a b c d SA boxing champ Vic Toweel dies in Sydney. Mail & Guardian Online, 15 sierpnia 2008. [dostęp 2011-07-12]. (ang.).
- ↑ a b c d Ron Jackson: The story of the fighting Toweels. supersport.com, 7 maja 2004. [dostęp 2011-07-12]. (ang.).