Virginio Rognoni
Virginio Rognoni (ur. 5 sierpnia 1924 w Corsico[1], zm. 20 września 2022 w Pawii[2]) – włoski polityk, prawnik i samorządowiec, długoletni deputowany, minister w różnych resortach.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 września 2022 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik |
| Alma Mater | |
Życiorys edytuj
Z wykształcenia prawnik, z zawodu adwokat[1]. Kształcił się w Collegio Ghislieri, został absolwentem prawa na Uniwersytecie w Pawii. Pracował również jako nauczyciel akademicki na macierzystej uczelni. Pod koniec lat 40. przebywał na Uniwersytecie Yale jako stypendysta Programu Fulbrighta[3].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji[4]. W 1960 został radnym miejskim w Pawii. W latach 1964–1967 pełnił funkcję wiceburmistrza i asesora do spraw urbanizacji[5]. W 1968 po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w sześciu kolejnych wyborach, zasiadając w niższej izbie włoskiego parlamentu nieprzerwanie do 1994 jako poseł V, VI, VII, VIII, IX, X i XI kadencji[1].
W 1978 został ministrem spraw wewnętrznych, urząd ten sprawował do 1983 w ośmiu kolejnych rządach[1]. Objął go w trakcie kryzysu politycznego po porwaniu i zabójstwie byłego premiera Alda Moro. W tym czasie Włochy zmagały się z wzmożoną działalnością grup terrorystycznych i zorganizowaną przestępczością. W zamachach zleconych przez środowiska mafijne zginęli m.in. polityk Pio La Torre i generał Carlo Alberto Dalla Chiesa. Z inicjatywy Virginia Rognoniego parlament przyjął ustawę wprowadzającą karalność przestępstwa polegającego na przystępowaniu do organizacji przestępczej[6]. W sierpniu 1986 powrócił do rządu jako minister sprawiedliwości, którym był do lipca 1987. Od lipca 1990 do czerwca 1992 stał na czele ministerstwa obrony[1].
W 1994, po rozpadzie chadecji, dołączył do Włoskiej Partii Ludowej[1]. Od 2002 do 2006 był wiceprzewodniczącym Najwyższej Rady Sądownictwa. Należał do grupy autorów manifestu powołanej w 2007 Partii Demokratycznej[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Virginio Rognoni. camera.it. [dostęp 2018-03-03]. (wł.).
- ↑ Morto Virginio Rognoni: lo storico ministro della Democrazia Cristiana aveva 98 anni. repubblica.it, 20 września 2022. [dostęp 2022-09-21]. (wł.).
- ↑ Virginio Rognoni. ghislieri.it. [dostęp 2018-03-03]. (wł.).
- ↑ a b Biografia di Virginio Rognoni. cinquantamila.it. [dostęp 2018-03-03]. (wł.).
- ↑ Virginio Rognoni: Resistenza e Costituzione. unipv.it. [dostęp 2018-03-03]. (wł.).
- ↑ Processo trattativa, Rognoni: „Gli andreottiani si opposero alla nomina di Dalla Chiesa a Palermo”. quirinale.it, 7 kwietnia 2017. [dostęp 2018-03-03]. (wł.).