Vittorio Emanuele Orlando

Vittorio Emanuele Orlando (ur. 19 maja 1860 w Palermo, zm. 1 grudnia 1952 w Rzymie) – włoski polityk, premier, profesor prawa, reprezentował Włochy podczas konferencji pokojowej w Wersalu po I wojnie światowej. Razem z premierem Wielkiej Brytanii – Davidem Lloydem George’m, premierem Francji Georges’em Clemenceau i prezydentem USA Woodrowem Wilsonem stworzyli traktat wersalski. Znany też ze swojej twórczości naukowej (kilkaset prac głównie o tematyce prawnej).

Vittorio Emanuele Orlando
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1860 Palermo
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 1952 Rzym
premier Włoch
Okres	od 23 października 1917 do 23 czerwca 1919
Przynależność polityczna	Włoska Partia Liberalna
Poprzednik	Paolo Boselli
Następca	Francesco Saverio Nitti
Odznaczenia

Od 1903 r. pełnił funkcję ministra edukacji. W 1907 r. został ministrem sprawiedliwości, którą to funkcję pełnił do 1909 roku. W 1916 r. przejął ministerstwo spraw wewnętrznych. W 1917 r. objął tekę premiera. W 1919 r. zrezygnował z tego urzędu w wyniku niespełnienia oczekiwań jakie w nim pokładano podczas konferencji pokojowej w Paryżu (Włosi liczyli na duże nabytki terytorialne mimo swego stosunkowo małego wkładu w zwycięstwo nad państwami centralnymi). W grudniu 1919 r. został wybrany przewodniczącym Izby Deputowanych. Początkowo był zwolennikiem Mussoliniego, jednak wycofał swe poparcie po zabójstwie socjalisty Matteottiego. Później stopniowo wycofywał się z działalności politycznej (zasiadał jeszcze w Parlamencie) poświęcając się głównie pracy naukowej i wykładom na uczelni. W 1924 został odznaczony Orderem Cywilnym Alfonsa XII. Po upadku Mussoliniego został liderem Unii Konserwatywno-Demokratycznej. W 1948 kandydował w wyborach prezydenckich, ale został pokonany przez Luigiego Eunadiego.

• 

  La riforma elettorale, 1883

Bibliografia

• R. Albrecht-Carrie, Italy at the Paris Peace Conference, Nowy Jork, 1938
• C. Seton-Watson, Italy from Liberalism to Facism, 1967