Wikipedia

Vojin Božović

Vojin Božović (czarn. i serb. Војин Божовић, ur. 1 stycznia 1913 w Cetynii, zm. 19 kwietnia 1983 w Belgradzie) – jugosłowiański piłkarz narodowości czarnogórskiej występujący na pozycji napastnika, reprezentant Jugosławii w latach 1936–1941, trener piłkarski.

Vojin Božović
Војин Божовић
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1913
Cetynia

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1983
Belgrad

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1931 FK Budućnost Podgorica
1931–1932 SK Jugoslavija
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1932 SK Obilić
1932 FK Mačva Šabac
1933 SK Jugoslavija
1933 SK Anastas
1933–1941 BSK Beograd
1945 SR Crna Gora
1946–1949 FK Budućnost Titograd
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1936–1941  Jugosławia 8 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1945 SR Crna Gora (grający trener)
1946–1949 FK Budućnost Titograd (grający trener)
1953–1954 FK Sutjeska Nikšić
1955–1956 FK Radnički Belgrad
1956–1958 BSK Beograd
1958–1959 FK Sarajevo
1959–1960 OFK Beograd
1964–1965 Libia
1967–1970 Qadsia SC
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Uznawany za najlepszego piłkarza w historii przedwojennej Czarnogóry oraz jednego z najlepszych napastników jugosłowiańskiej piłki nożnej w pierwszej połowie XX wieku[1][2][3]. Słynął z efektownego dryblingu, silnego i precyzyjnego strzału oraz skutecznego wykonywania rzutów wolnych[1][2][4]. Podczas kariery piłkarskiej nosił przydomek Škoba (serb. Шкоба)[4].

Kariera klubowa edytuj

Grę w piłkę nożną rozpoczął w 1931 roku w drużynie młodzieżowej FK Budućnost Podgorica. Następnie szkolił się w szeregach zespołu SK Jugoslavija. W 1932 roku rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w klubie SK Obilić. W tym samym roku, na zaproszenie swojego starszego brata Vidy, grał dla FK Mačva Šabac, by kilka miesięcy później powrócić do Belgradu, gdzie występował w SK Jugoslavija i SK Anastas[4]. W 1933 roku przeniósł się do BSK Beograd, gdzie występował wraz z czołowymi piłkarzami Jugosławii okresu międzywojennego: Blagoje Marjanoviciem, Srđanem Mrkušiciem, Aleksandarem Tirnaniciem czy Đorđe Vujadinoviciem[1][5]. W barwach BSK wywalczył trzy tytuły mistrza Jugosławii w sezonach 1934/35, 1935/36 i 1938/39[3][4]. Po zakończeniu II wojny światowej, w sezonie 1945, wziął udział w reaktywowanych rozgrywkach o mistrzostwo Jugosławii jako grający trener SR Crna Gora[1][3]. W latach 1946–1949 występował i jednocześnie trenował FK Budućnost Titograd, w barwach której zaliczył dwa sezony na poziomie Prvej Ligi[3].

Kariera reprezentacyjna edytuj

6 września 1936 zadebiutował w reprezentacji Jugosławii w wygranym 9:3 meczu towarzyskim z Polską, w którym zdobył 2 bramki[1]. Ogółem w latach 1936–1941 rozegrał w drużynie narodowej 8 spotkań, w których strzelił 5 goli.

Bramki w reprezentacji edytuj

LP Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu 
1. 6 września 1936 Stadion Beogradski SK, Belgrad   Polska 4:0 9:3 Mecz towarzyski
2. 6 września 1936 Stadion Beogradski SK, Belgrad   Polska 7:1 9:3 Mecz towarzyski
3. 1 sierpnia 1937 Stadion SK Jugoslavija, Belgrad   Turcja 3:1 3:1 Mecz towarzyski
4. 31 marca 1940 Stadionul ANEF, Bukareszt   Rumunia 2:1 3:3 Mecz towarzyski
5. 3 listopada 1940 Stadion Concordije, Zagrzeb   III Rzesza 1:0 2:0 Mecz towarzyski

Kariera trenerska edytuj

W sezonie 1945 był grającym szkoleniowcem SR Crna Gora[2]. W 1946 roku rozpoczął pracę jako grający trener FK Budućnost Titograd. W 1946 roku wygrał Czarnogórską Republikańską Ligę, zdobywając nieoficjalne mistrzostwo Czarnogóry oraz prawo gry w Prvej Lidze Jugoslavije[2]. W sezonie 1946/47 FK Budućnost spadła z ligi, by powrócić do niej w 1948 roku, po wygraniu Jedinstvenej Ligi. W latach 1953–1960 trenował FK Sutjeska Nikšić, FK Radnički Belgrad, BSK Beograd oraz FK Sarajevo[3][6]. W 1964 roku zatrudniono go na stanowisku selekcjonera reprezentacji Libii, które piastował przez rok[7]. W latach 1967–1970 prowadził kuwejcki zespół Qadsia SC, z którym wywalczył mistrzostwo kraju w sezonie 1968/69 oraz Puchar Kuwejtu za sezon 1967/68[2].

Życie prywatne edytuj

Jesienią 1949 roku został aresztowany przez UDBA pod zarzutem działalności antypartyjnej w postaci ośmieszania rządu Josipa Broz Tito i osadzony w więzieniu na wyspie Goli otok, w którym przebywał do 2 sierpnia 1951[1][8].

Sukcesy edytuj

Jako piłkarz edytuj

BSK Beograd

Jako trener edytuj

Qadsia SC

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f FOS priča o Vojinu Božoviću, najboljem crnogorskom predratnom fudbaleru, prvom koji je zatresao mrežu Liverpula. fosmedia.me. [dostęp 2019-03-11]. (serb.).
  2. ↑ a b c d e Božović Vojin. reprezentacija.rs. [dostęp 2019-03-11]. (serb.).
  3. ↑ a b c d e Vojin Škoba Božović. ofkbeograd.co.rs. [dostęp 2019-03-11]. (serb.).
  4. ↑ a b c d Istorija FK Partizan: Osnivanje kluba (7). volimpartizan.net. [dostęp 2019-03-11]. (serb.).
  5. ↑ Romantika je uvek u modi - 100 godina OFK Beograda. wannabemagazine.com. [dostęp 2019-03-11]. (serb.).
  6. ↑ FOS fudbalska istorija: Kada je počelo rivalstvo Budućnosti i Sutjeske. fosmedia.me. [dostęp 2019-03-13]. (serb.).
  7. ↑ Libya national team coaches. rsssf.com. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
  8. ↑ Mučilište na pustom golom ostrvu. novosti.rs. [dostęp 2019-03-11]. (serb.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vojin_Božović&oldid=71489686”