Volker Schlöndorff

niemiecki reżyser filmowy

Volker Schlöndorff (ur. 31 marca 1939 w Wiesbaden) – niemiecki reżyser, scenarzysta i producent filmowy, pracujący w Niemczech i USA. Kręci filmy głównie na bazie materiału literackiego, tworząc wybitne adaptacje filmowe, jak m.in. Niepokoje wychowanka Törlessa (1966), Utracona cześć Katarzyny Blum (1975) czy nagrodzony Złotą Palmą na 32. MFF w Cannes i Oscarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego Blaszany bębenek (1979).

Volker Schlöndorff
Ilustracja
Volker Schlöndorff (2009)
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1939
Wiesbaden

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy

Odznaczenia
Order Bawarski Zasługi Order Zasługi Brandenburgii Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Strona internetowa
Volker Schlöndorff w Łodzi (2009)
Gwiazda Volkera Schlöndorffa na Alei Gwiazd w Krakowie

Życiorys edytuj

Urodził się w Wiesbaden, a studiował w Paryżu, gdzie ukończył szkołę filmową. Zadebiutował nagrodzoną na 19. MFF w Cannes adaptacją książki Roberta Musila Niepokoje wychowanka Törlessa (1966)[1]. Kolejnym sukcesem była Utracona cześć Katarzyny Blum (1975), powstała na podstawie powieści Heinricha Bölla[2]. W obydwu filmach Schlöndorff przeciwstawiał humanizm i wrażliwość moralną jednostki tradycji niemieckiego rygoru i presji autorytetów[3].

We wczesnym etapie twórczości reżyser podjął próby odnowienia wątków romantycznych w kinie zachodnioniemieckim, chciał również wprowadzić nową formułę kryminału, m.in. w filmach Morderstwo i zabójstwo (1967) oraz Moralność Ruth Halbfass (1971).

Po głośnej adaptacji powieści Güntera Grassa Blaszany bębenek (1979), nagrodzonej Oscarem[4], Schlöndorff zekranizował m.in. wybrane wątki powieści Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu w Miłości Swanna (1984)[5] oraz powieść Maxa Frischa Homo Faber (1991)[6]. W 2006 nakręcił Strajk, którego fabuła osadzona jest w realiach walki o upadek komunizmu w Polsce lat 80., a główna bohaterka wzorowana była na Annie Walentynowicz[7].

Zasiadał w jury konkursu głównego na 23. MFF w Cannes (1970).

W 2008 ukazała się jego autobiografia pt. Światło, cień i ruch. Moje życie i moje filmy[8], przetłumaczona przez Ryszarda Turczyna i wydana rok później również w Polsce[9].

Mieszka na stałe w Poczdamie.

Filmografia edytuj

Nagrody edytuj

Polskie publikacje poświęcone Volkerowi Schlöndorffowi edytuj

Przypisy edytuj

  1. Sylwetka reżysera, „Onet Kultura”, 17 października 2005 [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  2. Utracona cześć Katarzyny Blum / Die Verlorene Ehre der Katharina Blum oder: Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann. [dostęp 2022-01-17].
  3. Schlöndorff Volker, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-01-17].
  4. Blaszany bębenek, Filmowa.net [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  5. Miłość Swanna / Un amour de Swann. [dostęp 2022-01-17].
  6. Homo Faber. [dostęp 2022-01-17].
  7. Volker Schlöndorff. Stateczność / Film / dwutygodnik.com, dwutygodnik.com [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  8. Volker Schlöndorff, Licht, Schatten und Bewegung : mein Leben und meine Filme, München: Carl Hanser, 2008, ISBN 978-3-446-23082-8, OCLC 244654464 [dostęp 2022-01-17].
  9. Volker Schlöndorff, Światło, cień i ruch : moje życie i moje filmy, Warszawa: Wydawnictwo "Propaganda", 2009, ISBN 978-83-60711-50-7, OCLC 750583830 [dostęp 2022-01-17].
  10. Niepokoje wychowanka Törlessa / Der Junge Törless. [dostęp 2022-01-17].
  11. l, Morderstwo i zabójstwo, fdb.pl [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  12. Tytuły - Michael Kohlhaas, buntownik (1969), Filmweb [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  13. Baal. [dostęp 2022-01-17].
  14. Nagłe wzbogacenie się biednych ludzi z Kombach / Der Plötzliche Reichtum der armen Leute von Kombach. [dostęp 2022-01-17].
  15. Moralność Ruth Halbfass / Die Moral der Ruth Halbfass. [dostęp 2022-01-17].
  16. Słomiany ogień / Strohfeuer. [dostęp 2022-01-17].
  17. Nocleg w Tyrolu / Übernachtung in Tirol. [dostęp 2022-01-17].
  18. Łaska śmierci / Der Fangschuß. [dostęp 2022-01-17].
  19. Tylko dla zabawy, tylko dla sztuki - kalejdoskop Valeski Gert / Nur zum Spaß, nur zum Spiel. [dostęp 2022-01-17].
  20. Niemcy jesienią / Deutschland im Herbst. [dostęp 2022-01-17].
  21. Kandydat / Der Kandidat. [dostęp 2022-01-17].
  22. Fałszerstwo / Die Fälschung. [dostęp 2022-01-17].
  23. Wojna i pokój / Krieg und Frieden. [dostęp 2022-01-17].
  24. Śmierć komiwojażera / Death of a Salesman. [dostęp 2022-01-17].
  25. Opowieść podręcznej / The Handmaid's Tale. [dostęp 2022-01-17].
  26. Król Olch / Der Unhold. [dostęp 2022-01-17].
  27. Palmetto. [dostęp 2022-01-17].
  28. Legenda Rity / Die Stille nach dem Schuß. [dostęp 2022-01-17].
  29. Dziewiąty dzień / Der neunte Tag. [dostęp 2022-01-17].
  30. Enigma - Eine uneingestandene Liebe. [dostęp 2022-01-17].
  31. Ulzhan. Zapomniane światło / Ulzhan. [dostęp 2022-01-17].
  32. A na morzu spokój / La Mer à l'aube. [dostęp 2022-01-17].
  33. Dyplomacja / Diplomatie. [dostęp 2022-01-17].
  34. Powrót do Montauk / Return to Montauk. [dostęp 2022-01-17].
  35. Nagrody - Legenda Rity (2000), Filmweb [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  36. Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”. gdansk.pl. [dostęp 2016-07-05].
  37. l (wyd.), PRZEGLĄD FILMÓW VOLKERA SCHLÖNDORFFA, gdansk.pl [dostęp 2022-01-17] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj