Vulcano (1844)
„Vulcano” – bocznokołowiec należący Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, jeden z pierwszych parowców austriackiej marynarki wojennej, pierwszy okręt w historii z pokładu którego użyto balony w celach bojowych[1].
 „Vulcano” w porcie w Puli | |
| Historia | |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
„Vulcano” |
|---|---|
| Wejście do służby |
1844 |
| Wycofanie ze służby |
1872 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
483 |
| Długość |
48 m |
| Szerokość |
7,6 m |
| Napęd | |
| silnik parowy napędzający koła łopatkowe | |
| Uzbrojenie | |
| 2 armaty 28-funtowe, 2 armaty 12-funtowe | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| zobacz w tekście | |
| Załoga |
93 |
Historia edytuj
Zbudowany w Wenecji w latach 1842-1844 „Vulcano” brał udział w blokadzie morskiej Republiki Świętego Marka w latach 1848-1849[1]. 12 lipca 1849 z pokładu „Vulcano” w kierunku Wenecji wypuszczono nieznaną liczbę balonów na gorące powietrze do których podczepione były ładunki wybuchowe z mechanizmem zegarowym[1]. Atak skończył się niepowodzeniem, wiatr zmienił kierunek i balony poleciały w przeciwnym niż zamierzonym kierunku. Atak balonowy nie został już nigdy powtórzony[1].
W późniejszym czasie „Vulcano” został przemianowany na „Vulcan”, okręt pozostał w służbie do 1872[1]. Po 1872 okręt został wycofany z aktywnej służby i służył jako hulk, około 1882 został sprzedany i używany jako hulk do składowania węgla, jego dalsze losy nie są znane[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- R.D. Layman: Before the Aircraft Carrier: The Development of Aviation Vessels, 1849-1922. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1989. ISBN 978-0-87021-210-9.