Węglan baru
Węglan baru, BaCO3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu węglowego i baru.
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
BaCO3 | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
197 g/mol | ||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
biały lub prawie biały proszek lub krucha masa[1] | ||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||||||
| Inne aniony | |||||||||||||||||||||||
| Inne kationy | |||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||
WłaściwościEdytuj
Węglan baru w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym barwy białej, słabo rozpuszczalnym w wodzie. Tworzy rombowe kryształy, które w temperaturze ponad 800 °C przechodzi w odmianę heksagonalną, zaś powyżej 975 °C w odmianę regularną.
pH jego roztworów wodnych wynosi 4 - 5 (0,016 g/l, 16 °C). Barwi płomień palnika na kolor zielony.
Podczas ogrzewania następuje jego rozkład z wydzieleniem dwutlenku węgla:
- BaCO3 → BaO + CO2
OtrzymywanieEdytuj
Jest otrzymywany w reakcji barytu z węglanem potasu pod zwiększonym ciśnieniem:
- BaSO4 + K2CO3 → K2SO4 + BaCO3↓
Można go też otrzymać z siarczku baru i węglanu sodu:
- BaS + Na2CO3 → Na2S + BaCO3↓
ZastosowanieEdytuj
Stosuje się go w produkcji szkieł i szkliw łatwotopliwych i silnie załamujących światło. Służy też do zmiękczania wody kotłowej oraz do produkcji farb i papieru. Jest też stosowany w pirotechnice oraz do produkcji czystego tlenku baru. W produkcji cegieł i ceramiki, jest dodawany do masy ceramicznej w celu wytrącenia soli (wapniowych lub magnezowych), które powodują wykwity.
ToksycznośćEdytuj
Pyły węglanu baru działają drażniąco na skórę i oczy.
W przypadku spożycia wchłonięte jony baru powodują zaburzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, biegunkę oraz spazmy. Mogą też wystąpić: ślinotok, nudności, wymioty oraz biegunka.
Przy przewlekłym narażeniu na kontakt z węglanem baru występują: arytmia serca i osłabienie jego pracy, wzrost ciśnienia krwi, zapaść krążenia oraz sztywność mięśni.
Pierwsza pomocEdytuj
Przy kontakcie z oczami lub ze skórą należy przemyć je dużą ilością wody.
W wypadku połknięcia należy podać choremu dużą ilość wody i spowodować wymioty. Należy też podać siarczan sodu w ilości 1 łyżki stołowej na ¼ litra wody. Wskazana jest jak najszybsza pomoc lekarza.
Działanie na organizmy wodneEdytuj
Węglan baru jest toksyczny dla organizmów wodnych.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
BibliografiaEdytuj
- Karta charakterystyki węglanu baru (POCh).
- Węglan baru - Służba Celna Rzeczypospolitej Polskiej. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
