Władimir Szalimow

Władimir Jegorowicz Szalimow (ros. Владимир Егорович Шалимов, ur. 26 lipca^?/8 sierpnia 1908 we wsi Wełyki Prochody obecnie w rejonie dergackim w obwodzie charkowskim, zm. 23 lipca 1942 w obwodzie leningradzkim) – radziecki lotnik wojskowy, major, uhonorowany pośmiertnie tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1943).

Władimir Szalimow

Владимир Шалимов

major
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1908 Wełyki Prochody, gubernia charkowska
Data i miejsce śmierci	23 lipca 1942 obwód leningradzki
Przebieg służby
Lata służby	1929–1942
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca 15 gwardyjskiego pułku lotnictwa szturmowego Sił Powietrznych 23 Armii
Główne wojny i bitwy	wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył rabfak (fakultet robotniczy), pracował jako ślusarz w Charkowie, od 1929 służył w armii. W 1933 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Odessie i został pilotem w lotnictwie bombowym, 1932 przyjęto go do WKP(b). W 1938 brał udział w wojnie chińsko-japońskiej, a e latach 1939–1940 w wojnie z Finlandią, jako jeden z pierwszych pilotując Ił-2. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Zachodnim, we wrześniu 1941 został włączony w skład 174 pułku lotnictwa szturmowego i skierowany na Front Leningradzki jako dowódca eskadry. Brał udział w obronie Leningradu. Niszczył samoloty na lotniskach, a także atakował czołgi, samochody, działa i wagony ze sprzętem wojskowym oraz skupiska stanowisk ogniowych wroga. W marcu 1942 został dowódcą 15 gwardyjskiego pułku lotnictwa szturmowego Sił Powietrznych 23 Armii Frontu Leningradzkiego w stopniu majora. Był odznaczony dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru (w 1940 i 1942) i Orderem Czerwonej Gwiazdy (w 1941). Został zestrzelony podczas akcji i zginął. Decyzją Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 10 lutego 1943 pośmiertnie otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego i Order Lenina.