Władimir Fiodorowicz Utkin (ros. Влади́мир Фёдорович У́ткин, ur. 17 października 1923 we wsi Pustobor w obwodzie riazańskim, zm. 15 lutego 2000 w Moskwie) – radziecki i rosyjski naukowiec i konstruktor rakiet, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1969 i 1976).

Władimir Utkin
ilustracja
Państwo działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

17 października 1923
Pustobor, obwód riazański

Data i miejsce śmierci

15 lutego 2000
Moskwa

profesor
Specjalność: technika rakietowa
Alma Mater

Leningradzki Instytut Wojskowo-Mechaniczny

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR)

Życiorys edytuj

W 1941 z wyróżnieniem skończył szkołę średnią w mieście Kasimow, następnie odbywał służbę w Armii Czerwonej, służył w pułkach łączności, był telegrafistą wojskowym. Od 1942 do końca wojny walczył na Froncie Wołchowskim, Północno-Kaukaskim, Południowym, 4 Ukraińskim i 1 Ukraińskim oraz 3 Białoruskim, 1946 zdemobilizowany, za zasługi frontowe odznaczony trzema orderami, a także kilkoma medalami. Po demobilizacji studiował w Leningradzkim Instytucie Wojskowo-Mechanicznym, po ukończeniu którego pracował w biurze konstruktorskim (od 1966 noszącym nazwę „Jużnoje”) w Dniepropetrowsku jako inżynier konstruktor i starszy inżynier. W 1967 został I zastępcą głównego konstruktora i szefa biura konstruktorskiego „Jużnoje”, 1971 został głównym konstruktorem i szefem, a w 1979 generalnym konstruktorem i szefem biura konstruktorskiego. Od 1967 doktor nauk technicznych, potem profesor. Pracował m.in. przy konstrukcji rakiety SS-18 (R-36M) i SS-24 (RT-23UTTH). Od 1976 działający członek Akademii nauk Ukraińskiej SRR, a od 1984 akademik Akademii Nauk ZSRR (od 1991 Rosyjskiej Akademii Nauk), 1990-2000 dyrektor Centralnego Instytutu Naukowo-Badawczego Budowy Maszyn Rosyjskiej Agencji Kosmicznej. 1972-1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR, 1989-1991 deputowany ludowy ZSRR. 1976-1991 członek KC KPZR. 27 maja 1987 otrzymał honorowe obywatelstwo Riazania.

Odznaczenia i nagrody edytuj

I medale.

Bibliografia edytuj