Władysław Brzeziński
Władysław Brzeziński ps. Ratusz, Nowomiejski (ur. 19 lipca 1894, zm. 4 listopada 1944 Sandbostel) – major Armii Krajowej, w okresie konspiracji oraz w czasie powstania warszawskiego, dowódca 3 Rejonu (Śródmieście południowo-zachodnie) w Obwodzie Śródmieście AK. Zginął w obozie jenieckim.
 major
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
d-ca Rejonu 3 I Obwodu Śródmieście Okręgu Warszawa AK w powstaniu warszawskim |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujPorucznik piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1]. W latach dwudziestych służył w 77 pułku piechoty, a następnie w 6 pułku Strzelców Podhalańskich[2]. Awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[3]. Służył wówczas w 18 pułku piechoty[4]. Odznaczony Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[3].
Prawdopodobnie po 1930 przeszedł w stan spoczynku z możliwością powołania na wypadek wojny. Zarejestrowany w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Kutnie[5].
W trakcie okupacji członek Polskiej Organizacji Zbrojnej (POZ). Od lutego do października 1943, pełnił funkcję scalonego z Armią Krajową batalionu „Kiliński”, oraz był komendantem konspiracyjnej Szkoły Podchorążych[6]. Od października 1943, był dowódcą 3 Rejonu (Śródmieście południowo-zachodnie) w Obwodzie Śródmieście AK. W trakcie powstania warszawskiego, pełnił nadal funkcję dowódcy rejonu. Od 8 sierpnia 1944 zastępca dowódcy podobwodu Śródmieście Południowe, zaś od 22 sierpnia zastępca dowódcy 1 Odcinka Zachodniego w podobwodzie Śródmieście Południowe. 7 sierpnia przedstawiony do awansu na stopień majora przez mjr Stanisława Łętowskiego „Mechanika”[7].
Po upadku powstania, w obozie jenieckim. Zginął 4 listopada 1944 zastrzelony przez strażnika niemieckiego w Stalagu X B Sandbostel[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 428.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 336.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 220.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 34.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 330, 908.
- ↑ Bolesław Lubicz-Nycz: Batalion "Kiliński" AK 1940-1944. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 21.
- ↑ Powstanie warszawskie 1944. Wybór dokumentów, T. 2, cz. I, red. P.Matusak. Warszawa: Agencja Wydawnicza Egross, 2001, s. 173.
- ↑ Maciej Kledzik: Smak głodu. III Batalion AK "Gurt" po kapitulacji Powstania Warszawskiego. Warszawa: BICO, 1996, s. 31.