Władysław Emanuel Lubomirski
Książę Władysław Jan Emanuel Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 19 czerwca 1824 we Stanisławowie; zm. 24 lutego 1882 w Warszawie) – przyrodnik, działacz filantropijny, konchiolog, ogłosił szereg prac naukowych z tego zakresu, naczelnik cywilny województwa mohylewskiego w czasie powstania styczniowego[1].
odbitka albumowa z 1881 | |
Szreniawa bez Krzyża | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Życiorys edytuj
Władysław Emanuel był synem księcia Eugeniusza Lubomirskiego (1789–1834) i Marii Czackiej. Miał trzech braci Eugeniusza Adolfa (* 1825) i Jana Tadeusza (* 1826) oraz Stefan Lubomirski. Pierwsze nauki pobierał w szkole Wawrzyńca Czekanowskiego w Krzemieńcu. Potem uczył się w liceach w Kijowie i w Carskim Siole koło Petersburga. Po zakończeniu nauki pracował jako urzędnik państwowy i zajmował się zarządzaniem swego majątku.
W latach 1858–1863 pełnił godność marszałka szlachty powiatu orszańskiego. Podczas powstania styczniowego był komisarzem wojewódzkim, za co został zesłany w głąb Rosji. Po powrocie z zesłania zamieszkał w Warszawie. Był człowiekiem nauki. Już w Stanisławowie założył ogród botaniczny i zgromadził cenną bibliotekę botaniczną. Mieszkając w Warszawie skatalogował i oznaczył zbiór mięczaków znajdujący się w Gabinecie Zoologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Opublikował dwie prace poświęcone lądowym ślimakom Ameryki Południowej.
W ciągu 15 lat pobytu w Warszawie zgromadził bogatą kolekcję konchiologiczną. Zbiór ten ofiarował Państwowemu Muzeum Przyrodniczemu. Książę Władysław Emanuel Lubomirski zmarł 24 lutego 1882 roku. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Wywód przodków edytuj
4. Franciszek Ksawery Lubomirskii | ||||||
2. Eugeniusz Lubomirski | ||||||
5. Teofila Rzewuska | ||||||
1. Władysław Emanuel Lubomirski | ||||||
6. Tadeusz Czacki | ||||||
3. Maria Czacka | ||||||
7. Barbara Dembińska | ||||||
Bibliografia edytuj
- Krystyna Kowalska, Lubomirski Władysław Emanuel (1824–1882) [w:] Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1973, T. XVIII. z. 1, s. 63–65.
Przypisy edytuj
- ↑ Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 15.