Wikipedia

Władysław Gruiński

Władysław Gruiński (ur. 19 lutego 1892 w Delatynie, zm. 17 listopada 1950 w Krakowie[1] ?) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Władysław Gruiński
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1892
Delatyn

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1950
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

11 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca artylerii dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Życiorys edytuj

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk armat polowych nr 31, który w 1918 został przemianowany na pułk artylerii polowej nr 30[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[3].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 113. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 30 pułk artylerii polowej we Włodawie[4]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Szkole Strzeleckiej Artylerii w Toruniu, pozostając oficerem nadetatowym 30 pap[5][6]. 31 marca 1924 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 44. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. W latach 1928–1929 pełnił służbę w Departamencie Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[8]. 24 grudnia 1929 został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 20. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W tym samym miesiącu został przeniesiony do 24 pułku artylerii lekkiej w Jarosławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10][11]. W lipcu 1935 został przeniesiony do 11 pułku artylerii lekkiej w Stanisławowie na stanowisko dowódcy pułku[12][13]. Na stopień pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 7. lokatą w korpusie oficerów artylerii[14]. 31 sierpnia 1939 objął stanowisko dowódcy artylerii dywizyjnej 11 Karpackiej Dywizji Piechoty. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej[15][16]. Jeniec Oflagu XI A Osterode (nr obozowy 31), do którego przybył w pierwszym transporcie. Do 15 października 1939 pełnił funkcję Polskiego Męża Zaufania (Najstarszego Obozu)[17].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Polona [online], polona.pl [dostęp 2022-01-30].
  2. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1171.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1082.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 194.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 773, 817, 1524.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 693, 740, 1384.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 170.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 453.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 387.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 178, 692.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 96.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 729.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 157.
  15. ↑ Prugar-Ketling 1990 ↓, s. 11.
  16. ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 232, 326, 380.
  17. ↑ Piotr Kożuchowski, Oflag XI A Osterode (1939-1940). Lista jeniecka s. 3, 6 [dostęp 2021-06-10].
  18. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 406.
  20. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Gruiński&oldid=68517260”