Władysław Kiliński
Władysław Kiliński (ur. 24 maja 1887 w Krakowie, zm. 1 sierpnia 1964) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
.jpg) Władysław Kiliński (przed 1930) | |
 pułkownik dyplomowany artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
1 sierpnia 1964 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
              
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 24 maja 1887 roku w Krakowie, w rodzinie Stanisława (ur. 1850) i Karoliny z domu Brosig (ur. 1862)[1]; był prawnukiem Jana Kilińskiego[2]. W latach 1910–1911 (I półrocze) był zastępcą nauczyciela w cesarskim i królewskim Gimnazjum w Wadowicach, a w latach 1911–1914 był tam nauczycielem języka polskiego, łaciny i śpiewu. W „Sprawozdaniu c.k. Gimnazjum w Wadowicach” (1913/1914) ogłosił pierwszą część rozprawy Wyspiański a polska myśl porozbiorowa (recenzowaną w „Pamiętniku Literackim”, 1914/1915, zeszyt 2, przez Wiktora Hahna), zapowiadana druga część rozprawy nie ukazała się (nie wydano „Sprawozdania” za rok szkolny 1914/1915)[2].
W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. Był oficerem 1 pułku artylerii Legionów. W czasie służby w Legionach awansował na: chorążego (15 grudnia 1915 roku) i podporucznika (1 maja 1916 roku)[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 50. lokatą w korpusie oficerów artylerii[4]. Pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Generalnego na stanowisku kierownika referatu organizacji grup personalnych. W sierpniu 1922 roku został komendantem Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów artylerii. 1 listopada 1924 roku został przydzielony do 1 pułku artylerii polowej Legionów w Wilnie z jednoczesnym „odkomenderowaniem” do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza IV Kursu Doszkolenia[7]. 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 12 pułku artylerii polowej w Złoczowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W grudniu 1926 roku został przeniesiony do kadry oficerów artylerii i przydzielony do Biura dla prac Komitetu Obrony Państwa przy GISZ z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego[8][9]. W Ministerstwie WR i OP powierzono mu stanowisko naczelnika Wydziału Higieny Szkolnej i Wychowania Fizycznego[10]. W lutym 1929 roku objął, po Juliuszu Ulrychu, stanowisko dyrektora Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie[11][12]. 24 grudnia 1929 roku został awansowany do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. W październiku 1935 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Sztabu Głównego. Od 20 stycznia 1936 do 1939 kierował pracą Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Tadeusza Kasprzyckiego[14][15].
Członek Głównego Sądu Rozjemczego Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich w 1939[16].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[17]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[18]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 sierpnia 1938)[19]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)[20]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[21]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[17]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[22][17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[17]
- Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[23]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[17]
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[24]
- Odznaka „Za wierną służbę”[25]
- Odznaka Sztabu Generalnego[25]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
- Order Krzyża Orła II klasy (Estonia, 1933)[17][26][27]
Przypisy edytuj
- ↑ Władysław Kiliński [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-08-23].
- ↑ a b Jerzy Starnawski, Kiliński Władysław, [w:] Słownik badaczy literatury polskiej, tom VI (redaktor Jerzy Starnawski), Łódź 2003, s. 135.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 38.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 189.
- ↑ Mjr Władysław Kiliński. „Polska Zbrojna”. 223, s. 3, 1922-08-18. Warszawa.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 715, 815, 1509.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 638, 738.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926 roku, s. 455.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430, 450.
- ↑ Piotr Stawecki podaje, że pełnił obowiązki dyrektora departamentu.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 89.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 176, 451.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 438.
- ↑ Mianowanie. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 15 z 21 stycznia 1936.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 156.
- ↑ Rocznik Ziem Wschodnich 1939, s. 212.
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 337.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18 sierpnia 1938. „za zasługi na polu lotnictwa i organizacji obrony przeciwlotniczo-gazowej”
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 352 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 715.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za zasługi dla dobra polskiej kultury w ogóle”.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 283.
- ↑ a b Na podstawie fotografii w infoboksie.
- ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 5, 19 marca 1937.
Bibliografia edytuj
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Piotr Stawecki: O dominacji wojskowych w państwowym aparacie cywilnym w Polsce w latach 1926-1939, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (35), Warszawa 1965, s. 328-346.
- Gustaw Studnicki: Pierwsza wśród równych, Dzieje Gimnazjum i Liceum w Wadowicach, Towarzystwo Miłośników Ziemi Wadowickiej, Wadowice 1991, ISSN 0239-9571.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Linki zewnętrzne edytuj
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Władysław Kiliński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-04)].