Władysław Leon Sapieha
Władysław Leon Adam Feliks Sapieha (ur. 30 maja 1853 w Krasiczynie, zm. 29 kwietnia 1920 we Lwowie) – książę, ziemianin, działacz społeczny, poseł do Sejmu Krajowego i do Rady Państwa w Wiedniu.
| |
 Lis | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Elżbieta Potulicka h. Grzymała |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był najstarszym z synów Adama Stanisława Sapiehy i Jadwigi z Sanguszków Sapieżyny. Miał czterech młodszych braci: Leona Pawła, Pawła, Jana Piotra, Adama Stefana oraz dwie siostry: Marię Jadwigę i Helenę Marię.
W latach 1864–1871 uczył się w gimnazjum we Lwowie, po czym rozpoczął studia prawnicze w Berlinie, kontynuując je w Heidelbergu i kończąc we Lwowie w 1876. Po studiach odbył roczną służbę wojskową. Od 1883 był członkiem i działaczem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, członek jego Komitetu (10 czerwca 1886 - 24 czerwca 1910)[1]. Działał także w innych organizacjach lokalnych, m.in. Galicyjskim Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, Rady Szkolnej Okręgowej w Cieszanowie, Rady Szkolnej Okręgowej w Przemyślu i in. Członek Towarzystwa Kółek Rolniczych we Lwowie, prezes jego Zarządu Powiatowego w Przemyślu (1914)[2].
W latach 1877–1882 podjął karierę urzędniczą, z której zrezygnował po usilnych namowach brata Leona Pawła, aby objąć administrowanie Krasiczynem. W 1910 przekazał krasiczyńskie archiwum do Ossolineum.
W 1883 został wybrany do Sejmu Krajowego, gdzie należał do klubu „Centrum” wraz z Wojciechem Dzieduszyckim i Jerzym Konstantym Czartoryskim. Działał tam w komisjach: budżetowej, górniczej, lustracyjnej i podatkowej. W wyborach 1889 nie ubiegał się o reelekcję. W 1908 wybrany ponownie do Sejmu Krajowego. Członek dziedziczny Izby Panów austriackiej Rady Państwa (od 23 lipca 1907 do 28 października 1918)[3].
W 1915 wszedł w skład Książęco-Biskupiego Komitetu Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny (KBK), założonego przez jego brata, biskupa krakowskiego, Adama Stefana. W roku 1918 uczestniczył w zarządzaniu Akademią Rolniczą w Dublanach.
Zmarł 29 kwietnia 1920 we Lwowie.
W 1898 został odznaczony Orderem Korony Żelaznej II klasy[4][5].
Był ojcem Leona, Józefa, Aleksandra, Adama Zygmunta, Andrzeja Józefa i Stanisława.
Przypisy edytuj
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1896, s. 638; 1897, s. 638; 1898, s. 735; 1899, s. 735; 1900, s. 735; 1901,s. 737; 1902, s. 822; 1903,s. 822; 1904, s. 822; 1905, s. 822; 1906, s. 869; 1907, s. 869; 1908, s. 869; 1909, s. 927; 1910, s. 927.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1914, Lwów 1914, s. 1028
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 423, 431
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”, s. 1, Nr 97 z 4 grudnia 1898.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 84