Władysław Malski

polski żołnierz, polityk i działacz spółdzielczy

Władysław Antoni Malski, ps. Wład (ur. 24 lipca 1894 w Zarudziu, zm. 1941) – polski żołnierz, polityk i działacz spółdzielczy, komendant główny Związku Strzeleckiego, poseł na Sejm II RP, senator Senatu II RP, członek Rady Związku Powiatów Rzeczypospolitej Polskiej w 1933 roku[1], Prezes Zarządu Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych od 1935 roku[2], członek Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich od 1936 roku[3].

Władysław Malski
Wład
Ilustracja
Władysław Malski w 1925 roku
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1894
Zarudzie

Data i miejsce śmierci

1941 (?)
Mińsk (?)

Przebieg służby
Lata służby

1914–1923

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

polityk

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)
Władysław Malski
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1894
Zarudzie

Data i miejsce śmierci

1941
Mińsk

Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 1938
do 1939

Przynależność polityczna

niezależny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się w Zarudziu, na Kresach Wschodnich, w rodzinie Jana i Bronisławy z Bernalewskich. Ukończył liceum w Brodach, studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Przed rozpoczęciem I wojny światowej wstąpił do Związku Strzeleckiego. W 1914 wstąpił do I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego, gdzie dosłużył się stopnia sierżanta. W latach 1917–1918 był komendantem plutonu w służbie armii austro-węgierskiej na froncie włoskim. W 1918 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej i został komendantem Okręgu IX Częstochowa. Od 1920 był członkiem Związku Obrońców Ojczyzny, organizacji wywiadowczej wspierającej wybuch I powstania śląskiego. W tym samym roku został komendantem głównym Związku Strzeleckiego.

W 1923 w stopniu kapitana wystąpił z czynnej służby wojskowej i przestał dowodzić Związkiem Strzeleckim. Osiedlił się wraz z rodziną w Jodkiszkach, w powiecie lidzkim. Gospodarował na roli. Jednocześnie brał czynny udział w pracach Związku Osadników Wojskowych oraz ruchu spółdzielczym. Był m.in.: członkiem Rady Nadzorczej Związku Spółdzielni Spożywców RP „Społem” i prezesem Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych. W 1926 był jednym z założycieli Związku Naprawy Rzeczypospolitej, w 1928 współtworzył Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem. W 1930 został wybrany na posła na Sejm, a w 1935 do Senatu II RP. Senator IV kadencji z województwa nowogródzkiego i senator V kadencji z nominacji Prezydenta RP. Funkcję senatora pełnił do wybuchu II wojny światowej.

We wrześniu 1939 jako rezerwista włączył się w obronę kraju. Po zajęciu województwa nowogródzkiego przez wojska radzieckie stanął na czele konspiracyjnej organizacji zawiązanej przez grupę wojskowych i członków Obrony Cywilnej w Lidzie[4].

26 lub 27 października 1939 został aresztowany przez NKWD w Jodkiszkach i uwięziony Lidzie, potem od 1940 roku w Mińsku[5]. Jego dalsze losy nie są znane. Zmarł lub został zamordowany prawdopodobnie w 1941.

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Leszek Śliwiński, Ogólnopolska reprezentacja powiatowych związków komunalnych w II Rzeczypospolitej, Częstochowa 2013, s. 254.
  2. Sprawozdanie Centralnego Towarzystwa Organizacyj i Kółek Rolniczych w Warszawie za 1934/5 Rok, Warszawa 1935, s. 16.
  3. Związek Legionistów Polskich : 1936-1938 r. : sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 34.
  4. Tomasz Strzembosz: Konspiracja w Lidzie. Ziemia Lidzka. [dostęp 2010-09-08].
  5. Sławomir Kalbarczyk, Z badań nad losami polskich parlamentarzystów represjonowanych przez władze sowieckie w latach 1939–1941, [w:] Okupacja sowiecka ziem polskich 1939–1941, pod red. Piotra Chmielowca, Rzeszów – Warszawa, 2005, s. 166.
  6. Dekret Wodza Naczelnego L. 3423 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1722)
  7. M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu pracy narodowej, rozwoju rolnictwa i przysposobienia wojskowego”.
  8. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 69)
  10. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 355 „za zasługi na polu organizacji rolnictwa”.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj