Władysław Medyński
Władysław Napoleon Medyński vel Wolf Finkelstein[1] (ur. 2 sierpnia 1892 w Chmielniku, zm. 22 lutego 1942 w Crikvenicy) – polski lekarz psychiatra, doktor medycyny i filozofii, kapitan lekarz rezerwy Wojska Polskiego.
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Władysława, lekarza, i Salomei Lerner[2]. Po ukończeniu gimnazjum w Częstochowie w 1912 roku podjął studia medyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, zakończone uzyskaniem dyplomu doktora wszechnauk lekarskich w 1919 roku i absolutorium z filozofii.
We wrześniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Służył jako asystent lekarza w szpitalu w Częstochowie oraz w szpitalach legionowych w Morawskiej Ostrawie, Wędryni i w Kętach. Następnie pełnił służbę w Batalionie Uzupełniającym Nr I i w 4 pułku piechoty[3]. 7 czerwca 1916 roku został mianowany podporucznikiem lekarzem[4]. Po kryzysie przysięgowym służył w Żandarmerii Polskiego Korpusu Posiłkowego[3].
W 1922 roku został przeniesiony do rezerwy, a jego oddziałem macierzystym w rezerwie była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr V[5]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W następnych latach posiadał przydział w rezerwie do 8 Batalionu Sanitarnego w Toruniu[6][7]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 8 Szpitala Okręgowego[8].
W latach 1922–1924 pracował w Szpitalu św. Łazarza. Od 1924 do 1930 roku związany z kliniką neurologiczno-psychiatryczną Jana Piltza. Był kierownikiem oddziału i ambulatorium dla dzieci nerwowych.
We wrześniu 1939 przekroczył granicę i w 1940 roku przez Węgry dotarł do Jugosławii, gdzie brał udział w ruchu oporu i służył pomocą lekarską uchodźcom. Jako kurier jeździł między Zagrzebiem a Budapesztem. W 1941 został aresztowany przez ustaszy, zmarł na zawał serca w szpitalu w Crikvenicy.
Należał do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Żonaty z Barbarą Żmigród, mieli córkę Lucynę (1920).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości - 16 marca 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9]
- Złoty Krzyż Zasługi „za zasługi w pracy społecznej”
Wybrane prace edytuj
- O leczeniu elektrycznością. Kraków: Okręgowy Związek Kas Chorych, 1925
- Psychologja pracy. Polska Gazeta Lekarska 20, 1937
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 20 marca 1924 roku, s. 133. Prezydent RP rozporządzeniem z 13 marca 1924 roku zezwolił kpt. lek. rez. dr. med. i fil. Finkelstein Wolfowi z V Baonu Sanitarnego na zmianę nazwiska rodowego „Finkelstein” na nazwisko przybrane „Medyński”.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓, Tu podano, że rodzicami byli Izrael i Salomea z Wernerów.
- ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 55 tu jako dr W. Finkelstein-Medyński.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 182, tu jako Medyński-Finkelstein Władysław.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1171, 1225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1064, 1104.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 215, 786. W Roczniku figuruje jako Wolf Medyński ur. 2 sierpnia 1892 roku. W 1934 roku zajmował 289. lokatę na liście starszeństwa kapitanów lekarzy rezerwy.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
Bibliografia edytuj
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Polski Słownik Biograficzny tom 20 zeszyt 2
- Finkelstein (Medyński) Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)].
Linki zewnętrzne edytuj
- Publikacje Władysława Medyńskiego w bibliotece Polona