Władysław Płonka (lekkoatleta)

polski lekkoatleta, długodystansowiec

Władysław Płonka (ur. 5 stycznia 1931 w Częstochowie, zm. 20 września 2009 w Bielawie[1]) – polski lekkoatleta, długodystansowiec.

Władysław Płonka
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1931
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

20 września 2009
Bielawa

Wzrost

165 cm

Informacje klubowe
Klub

HKS Bielsko (1948)
Włókniarz Częstochowa (1950–1951)
Włókniarz Bielawa (1951–1954)
CWKS Warszawa (1955–1956)
Bielawianka Bielawa (1957–1960)

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Skarżysko-Kamienna 1959 bieg przełajowy 6 km
srebro Poznań 1957 bieg na 10 000 m
srebro Gdańsk 1959 bieg na 10 000 m
brąz Warszawa 1953 bieg na 5000 m
brąz Olsztyn 1954 bieg przełajowy 3 km
brąz Skarżysko-Kamienna 1956 bieg przełajowy 6 km
Halowe mistrzostwa Polski
brąz Poznań 1951 bieg na 3000 m

Wystąpił w biegu na 5000 metrów na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie, ale odpadł w eliminacjach[2]. Zajął 11. w tej konkurencji na Akademickich Mistrzostwach Świata (UIE) w 1951 w Berlinie[1].

Zajął 3. miejsce w biegu memoriałowym na 5000 metrów podczas Memoriału Janusza Kusocińskiego w 1954 po zażartej walce z Wołodymyrem Kucem i Alojzym Grajem[3].

Był mistrzem Polski w biegu przełajowym na 6 kilometrów w 1959, wicemistrzem w biegu na 10 000 metrów w 1957 i 1959, a także brązowym medalistą w biegu na 5000 metrów w 1953 oraz w biegu przełajowym w 1954 (na 3 km) i w 1958 (na 6 km)[4]. Zdobył również brązowy medal w biegu na 3000 metrów w zimowych mistrzostwach kraju (1951)[1][5].

W latach 1954-1959 wystąpił w 11 meczach reprezentacji Polski, odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne[6].

Rekordy życiowe[1]:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 1500 metrów 8 sierpnia 1954, Warszawa 3:51,8
bieg na 3000 metrów 7 sierpnia 1959, Sopot 8:18,4
bieg na 5000 metrów 19 czerwca 1954, Warszawa 14:17,2
bieg na 10 000 metrów 30 czerwca 1957, Kraków 30:20,2

Miał wykształcenie średnie. W 1950 ukończył Technikum Włókiennicze w Bielawie. Był wieloletnim mistrzem w Zakładach Włókienniczych w Bielawie[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Henryk Kurzyński: Polska lekkoatletyka w latach 1945–1960. T. 1. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, październik 2014, s. 346. ISBN 978-83-64544-06-4.
  2. Zürich 2014 Statistics Handbook, European Athletics, s. 378 [dostęp 2017-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
  3. Łukasz Gryś, Z cyklu: 70 lat bielawskiej lekkiej atletyki. Tom 2: Złote lata pięćdziesiąte, 70-lecie.bielawianka.pl, 17 marca 2016 [dostęp 2017-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-09] (pol.).
  4. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 61, 72, 279 i 281. ISBN 978-83-61233-20-6.
  5. Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 61. ISBN 978-83-64544-00-2.
  6. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 351.