Wikipedia

Władysław Puślecki

polski pedagog

Władysław Puślecki (ur. 11 maja 1933 w Bartoszewicach, zm. 8 grudnia 2008 w Opolu) – polski pedagog, profesor nauk humanistycznych, specjalista w zakresie dydaktyki ogólnej i alternatywnej, propagator „pełnomocności ucznia”, poszukiwacz szkoły przyszłości, wychowawca wielu pokoleń nauczycieli.

Władysław Puślecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1933
Bartoszewice

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 2008
Opole

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: dydaktyka ogólna i alternatywna
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Doktorat

1973
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

15 stycznia 1996[1]

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu
Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie
Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu
Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Złota Odznaka ZNP

Życiorys edytuj

W 1952 r. podjął naukę w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Sulechowie, a po ukończeniu został kierownikiem szkół podstawowych w Jedlince, następnie w Małomicach i Lubiechowie. Ukończył Liceum Pedagogiczne (1956) i Studium Nauczycielskie w Szczecinie (kierunek historia). Po uzyskaniu dyplomu Studium Nauczycielskiego w 1962 r. rozpoczął pracę w administracji szkolnej. Pracując w latach 1962-1967 na stanowisku podinspektora szkolnego w Wydziale Oświaty w Szprotawie.

W latach 1963-1967 studiował zaocznie w Instytucie Pedagogiki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie i tam uzyskał dyplom magistra (1967) na podstawie pracy magisterskiej pt. Rola doświadczeń rolniczych w procesie nauczania szkół przysposobienia rolniczego, wykonanej pod kierunkiem prof. Jana Kulpy. W latach 1968-1974 pełnił funkcję inspektora szkolnego w Słubicach.

Pod kierunkiem prof. Stanisława Szajka opracował w roku 1973 dysertację doktorską na temat Wiedza i umiejętności rolnicze kandydatów do Zasadniczych Szkół Rolniczych – ich źródła i wykorzystanie w procesie kształcenia, którą obronił w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2].

Adiunkt w Instytucie Pedagogiki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu (1974), a od roku 1978 docent w Instytucie Pedagogiki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Od 12 maja 1983 profesor nadzwyczajny, a od 1 czerwca 1997 r. profesor zwyczajny pełniąc funkcję Kierownika Zakładu Pedagogiki Wczesnoszkolnej w Uniwersytecie Opolskim. W latach 1989-2004 dyrektor Instytutu Pedagogiki Wczesnoszkolnej Uniwersytetu Opolskiego. Od roku 1996 przewodniczący Zespołu Edukacji Elementarnej Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego.

Także wykładowca między innymi Katedry Podstawowych Problemów Wychowania Wydziału Teologicznego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, Instytutu Pedagogiki Wydziału Nauk Pedagogicznych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji Towarzystwa Wiedzy Powszechnej we Wrocławiu, Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Janusza Korczaka w Warszawie, Wydziału Pedagogicznego Wyższej Szkoły Społeczno-Ekonomicznej w Warszawie oraz Instytutu Studiów Edukacyjnych Wydziału Historyczno-Pedagogicznego Uniwersytetu Opolskiego.

Zmarł 8 grudnia 2008 roku w Opolu[3][4].

Współpraca edytuj

Odznaczenia edytuj

  • Brązowy Krzyż Zasługi (1970)
  • Honorowa odznaka „Ruchu Przyjaciół Harcerstwa” (1971)
  • Złota Odznaka ZNP (1972)
  • Odznaka Honorowa „Za zasługi dla rozwoju województwa zielonogórskiego” (1972)
  • Odznaka Honorowa „Zasłużony Działacz Kultury” (1973)
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej (1973)
  • Odznaka TPD „Przyjaciel Dziecka” (1974)
  • Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Szkolnictwa Lubuskiego” (1974)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1976)
  • Odznaka Honorowa „Zasłużonemu Opolszczyźnie” (1985)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986)

Bibliografia autorska edytuj

  1. Strategie badań pedagogicznych (wkładka do „Kwartalnika Nauczyciela Opolskiego" nr 3/4 z 1975 r.)
  2. Zasady i modele samodzielnego uczenia się w teorii i praktyce (Wydawnictwo WSP, Opole, 1976)
  3. Badania nad wdrażaniem uczniów szkół ogólnokształcących do samodzielnego uczenia się (Wydawnictwo WSP, Opole, 1977)
  4. Badania pedagogiczne (Wydawnictwo WSP, Opole, 1977)
  5. Założenia systemu wychowawczego szkoły zawodowej (Kuratorium Oświaty i Wychowania, Opole, 1977)
  6. Kwalifikacje w rolnictwie spółdzielczym Opolszczyzny (Instytut Śląski, Opole, 1978)
  7. Model pedagogicznej pracy naukowej (Wydawnictwo WSP, Opole, 1981)
  8. Zastosowanie statystyki w badaniach pedagogicznych (Wydawnictwo WOINTE, Opole, 1981)
  9. Binarny system uczenia się (Wydawnictwo WSP, Opole, 1983)
  10. Metody badań pedagogicznych: obserwacja, eksperyment, test, sondaż (Oddział Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu, Kalisz, 1985)
  11. Szkoła i jej sojusznicy (Wydawnictwo KTN, Jelenia Góra, 1985)
  12. Zreformowana edukacja wczesnoszkolna a efektywność czytania (WSP, Opole, 1985; ISBN 83-85012-08-7)
  13. Metody statystyczne w badaniach pedagogicznych (Instytut Kształcenia Nauczycieli im. Wł. Spasowskiego. Oddział Doskonalenia Nauczycieli w Opolu, Opole, 1985)
  14. Strukturalizacja w procesie nauczania początkowego (Wydawnictwo WSP, Opole, 1986)
  15. Uwarunkowania i efekty binarnego uczenia się (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Wrocław, 1988; ISBN 83-01-08288-7)
  16. Wiedza i jej składniki (Oddział Doskonalenia Nauczycieli, Jelenia Góra, 1988)
  17. Gry problemowe w nauczaniu początkowym (Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 1991; ISBN 83-02-04395-8)
  18. Nauczycielskie nowatorstwo w edukacji wczesnoszkolnej (Wydawnictwo WSP, Opole, 1991)
  19. Optymalizowanie aktywności twórczej uczniów (Centrum Metodyczne Doskonalenia Nauczycieli Średniego Szkolnictwa Medycznego, Warszawa, 1991)
  20. Wspieranie elementarnych zdolności twórczych uczniów (Wydawnictwo WSP, Opole, 1994) (Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków, 1999; ISBN 83-86994-60-6)
  21. Kształcenie wyzwalające w edukacji wczesnoszkolnej (Opolskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Opole, 1995; ISBN 83-903437-0-3)
  22. Upodmiotowiające zajęcia dydaktyczne (Centrum Edukacji Medycznej, Warszawa, 1996; ISBN 83-85883-21-5)
  23. Model pedagogicznej pracy naukowej ("Impuls", Kraków, 2001; ISBN 83-7308-094-5)
  24. Pełnomocność ucznia (Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków, 2002; ISBN 83-7308-165-8)
  25. Po trzech latach zintegrowanej edukacji (Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków, 2003; ISBN 83-7308-248-4)
  26. Praca domowa najmłodszych uczniów (Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków, 2005; ISBN 83-7308-531-9)
  27. Dydaktyka. Zarys wykładów (Wydawnictwo WSSE, Warszawa, 2006)

Przypisy edytuj

  1. ↑ Prof. dr hab. Władysław Puślecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-03-15].[martwy link]
  2. ↑ Ewa Smak, Stanisława Włoch, Ewa Smak i Stanisława Włoch, Edukacja poprogresywistyczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, 2004, str. 9-12.
  3. ↑ Puślecki, Władysław (1933- ). Wirtualny Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2016-03-14].
  4. ↑ Ewa Smak, Stanisława Włoch, Pożegnanie profesora Władysława Puśleckiego 1933-2008, „Życie Szkoły” 2009, nr 4, s. 52-55.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Puślecki&oldid=72943838”