Władysław Rusin

Władysław Rusin
	; Władysław Rusin w mundurze strzeleckim przed 1932
	podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1895 ; Lwów (Galicja)
Data i miejsce śmierci	30 marca 1949 ; Brazylia
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1935
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Główna Komenda Związku Strzeleckiego
Stanowiska	komendant główny
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Rusin^[a] (ur. 13 czerwca 1895 we Lwowie, zm. 30 marca 1949 w Brazylii) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, przewodniczący Obwodu Warszawa-Południe Obozu Zjednoczenia Narodowego w 1939 roku^[2].

Życiorys edytuj

Władysław Rusin jako uczeń szkoły średniej wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich (PDS). Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. W lipcu 1917 roku jako podporucznik w 5 pułku piechoty wraz z innymi żołnierzami I Brygady Legionów odmówił złożenia przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec.

W roku 1918 po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Następnie brał udział w obronie Lwowa, a także w walkach z Rosjanami na Litwie, Ukrainie i Łotwie.

Po zakończeniu walk o granice nowo tworzącej się Polski został mianowany na stanowisko dowódcy Batalionu Manewrowego w Rembertowie. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy I batalionu 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie^[1]. W 1924 był przydzielony do 19 Dywizji Piechoty w Wilnie na stanowisko II oficera sztabu^[3]. W 1926 został zastępcą komendanta miasta stołecznego Warszawy. W latach 1929–1931 pełnił funkcję zastępcy komendanta głównego Związku Strzeleckiego, a następnie w latach 1931–1934 funkcję komendanta głównego Związku Strzeleckiego. Z dniem 30 kwietnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku^[4].

Skierowany do obozu odosobnienia w Cerizay^[5]. Zmarł w roku 1949 na emigracji w Brazylii.

Ordery i odznaczenia edytuj

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4755 (1921)^[6]^[7]
Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)^[8]^[9]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)^[10]^[6]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[6]
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[11]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[6]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[6]
Odznaka „Za wierną służbę”^[12]
Krzyż Obrony Lwowa
Order Krzyża Orła II klasy (Estonia, 1932)^[13]
Order Krzyża Orła III klasy (Estonia, 1931)^[14]
Krzyż Komandorski Orderu Wazów (Szwecja, 1933)^[15]
Krzyż Komandorski Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa, zezwolenie w 1933)^[16]
Order Białej Róży Finlandii (Finlandia, zezwolenie w 1933)^[17]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[18]

Uwagi edytuj

↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław II Rusin”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 373, 406.
↑ [Inc.: Podajemy do wiadomości, że zgodnie z instrukcją Okręgu Stołecznego Obozu Zjednoczenia Narodowego został utworzony z dniem 1 kwietnia b.r. Obwód O.Z.N. Warszawa-Południe, obejmujący teren Starostwa Grodzkiego Warszawa-Południe...] : Warszawa, maj 1939 r.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 74, 324, 350.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 59.
↑ Mirosław Dymarski, Polskie obozy odosobnienia we Francji i w Wielkiej Brytanii w latach 1939–1942, [w:] Dzieje Najnowsze t. XXIX, 1997, 3, s. 116,
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Władysław Rusin, kapitan WP – fotografia portretowa z profilu.. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2017-08-11].
↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3393 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1606)
↑ Odznaczenia Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Słowo Polskie”, s. 8, Nr 104 z 17 kwietnia 1931.
↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej oraz bezpieczeństwa publicznego”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 75, poz. 123 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
↑ Na podstawie fotografii
↑ Eesti tänab 1919–2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, s. 152–155, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 380, Nr 8 z 11 listopada 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 191
↑ Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 292, 11 listopada 1933.
↑ Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 291, 11 listopada 1933.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.

Bibliografia edytuj

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Elżbieta Młynarska-Kondrat: Zespół Akt Związku Strzeleckiego 1919–1939. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
Krótka notka na stronie Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego. pzss.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-09)].

[2] W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław II Rusin”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko^[1].

[CITEREFRocznik_Oficerski1923373,_406-1] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 373, 406.

[3] [Inc.: Podajemy do wiadomości, że zgodnie z instrukcją Okręgu Stołecznego Obozu Zjednoczenia Narodowego został utworzony z dniem 1 kwietnia b.r. Obwód O.Z.N. Warszawa-Południe, obejmujący teren Starostwa Grodzkiego Warszawa-Południe...] : Warszawa, maj 1939 r.

[CITEREFRocznik_Oficerski192474,_324,_350-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 74, 324, 350.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_1_czerwca_1935_roku,_s._59-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 59.

[6] Mirosław Dymarski, Polskie obozy odosobnienia we Francji i w Wielkiej Brytanii w latach 1939–1942, [w:] Dzieje Najnowsze t. XXIX, 1997, 3, s. 116,

[nac-7] Władysław Rusin, kapitan WP – fotografia portretowa z profilu.. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2017-08-11].

[8] Dekret Wodza Naczelnego L. 3393 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1606)

[9] Odznaczenia Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Słowo Polskie”, s. 8, Nr 104 z 17 kwietnia 1931.

[10] M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[11] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej oraz bezpieczeństwa publicznego”.

[12] M.P. z 1931 r. nr 75, poz. 123 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.

[13] Na podstawie fotografii

[et-14] Eesti tänab 1919–2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, s. 152–155, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).

[15] Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 380, Nr 8 z 11 listopada 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych.

[16] Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 191

[17] Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 292, 11 listopada 1933.

[18] Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 291, 11 listopada 1933.

[19] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.

[a]

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]