Władysław Stróżewski
Władysław Antoni Stróżewski (ur. 8 czerwca 1933 w Krotoszynie)[1] – polski filozof, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego i innych uczelni. Jest kontynuatorem tradycji fenomenologii Romana Ingardena. Do najważniejszych kwestii badanych przez niego należą zagadnienie negacji i niebytu, problematyka twórczości, aksjologiczna struktura człowieczeństwa, hermeneutyka boskości, piękna i podstawowych kategorii ontologicznych.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1933 |
profesor nauk humanistycznych | |
Alma Mater |
Katolicki Uniwersytet Lubelski |
Habilitacja |
1968 |
Profesura |
1984 |
profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUkończył Liceum Ogólnokształcące w Koźminie Wielkopolskim, gdzie jego nauczycielem był Jerzy Klinger. Podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończył w 1955. Uczeń profesorów Stefana Swieżawskiego, Mieczysława Alberta Krąpca, Romana Ingardena i Izydory Dąmbskiej. W 1957 rozpoczął pracę w Katedrze Historii Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego (prowadził m.in. zajęcia z estetyki w Studium Literacko-Artystycznym). Tam w 1968 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1984 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[2].
Od 1972 przez 20 lat był wykładowcą filozofii w Akademii Muzycznej w Krakowie[3]. Został wykładowcą Akademii Ignatianum w Krakowie.
Członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Członek Collegium Invisibile[4].
Redaktor naczelny „Kwartalnika Filozoficznego” i przewodniczący Polskiego Towarzystwa Filozoficznego.
Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora w 2001 otrzymał Artur Przybysławski[5].
Nagrody i odznaczenia
edytujW listopadzie 2002 roku za książkę O wielkości. Szkice z filozofii człowieka, otrzymał Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca.
W 2003 roku Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
22 października 2009 roku uroczyste odnowienie doktoratu na KUL.
W 2014 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[6]. Wcześniej otrzymał m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Złoty Krzyż Zasługi[7].
20 marca 2019 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach[8].
W maju 2019 roku Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie przyznał mu tytuł doktora honoris causa[9].
W 2019 roku, 24 maja, prof. Władysław Stróżewski otrzymał od papieża Franciszka Order Świętego Sylwestra[10] I klasy.
Publikacje
edytuj- Istnienie i wartość (1981)
- Dialektyka twórczości (1983), ISBN 83-224-0241-4
- W kręgu wartości (1992), ISBN 83-7006-472-8
- Wykłady o Platonie. Ontologia (1992) ISBN 83-233-0644-3
- Istnienie i sens (1994), ISBN 83-7006-273-3
- Wokół piękna. Szkice z estetyki. (2002) ISBN 83-7052-511-3
- O wielkości. Szkice z filozofii człowieka. (2002) ISBN 83-240-0224-3
- Ontologia (2004), ISBN 83-87887-44-7
- O muzyce opracowanie tekstu Norwida (1997) ISBN 83-08-02721-0
- Logos, wartość, miłość (2013), ISBN 978-83-240-2108-6
Przypisy
edytuj- ↑ Czesława Piecuch , Stróżewski Władysław Antoni, [w:] Andrzej Maryniarczyk (red.), Encyklopedia filozofii polskiej, t. 2, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2011, s. 622 .
- ↑ Władysław Stróżewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-07-02] .
- ↑ Tadeusz Przybylski, Z dziejów nauczania muzyki w Krakowie od średniowiecza do czasów współczesnych, Kraków: „Musica Iagellonica”, 1994, s. 247, ISBN 83-7099-006-1, OCLC 169875834 .
- ↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2011-04-02].
- ↑ Artur Przybysławski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-07-02] .
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 604
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1262
- ↑ Doktorzy Honoris Causa. am.katowice.pl [dostęp 2020-01-26]
- ↑ Prof. Stróżewski otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego. Nauka w Polsce, 2019-05-10. [dostęp 2019-07-10].
- ↑ Prof. Władysław Stróżewski otrzymał Order Świętego Sylwestra. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2019-05-24. [dostęp 2019-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-29)].