Władysław Welz
Władysław Romuald Welz[1] (ur. 11 listopada 1897 w Przemyślu, zm. 22 września 1983) – pułkownik Wojska Polskiego.
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 listopada 1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 września 1983 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
6 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 11 listopada 1897 w Przemyślu[2] jako syn Stanisława.
Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w szeregach 1[3] i 6 pułku piechoty[4]. W 1915, jako żołnierz 1 kompanii III batalionu 1 pp został ranny[5]. 16 kwietnia 1917 został uznany za niezdolnego do żadnej służby. 23 lipca tego roku orzeczenie zostało zatwierdzone[3].
Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. Następnie awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[8][9]. Do 1934 był oficerem 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu (w tym w 1924 służył jako oficer nadetatowy w Oddziale Ogólnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X)[10][11][12][13]. Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu[14]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[15]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 63. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. W 1939 był dowódcą Batalionu Obrony Narodowej „Stanisławów” i jednocześnie komendantem 48 Obwodu Przysposobienia Wojskowego[17].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą Batalionu ON „Stanisławów”[18][19]. Następnie został mianowany dowódcą pododcinka „Stryj” zastępując ppłk. Władysława Ziętkiewicza[20]. W toku dalszego przebiegu wojny obronnej wskutek reorganizacji 14 września został mianowany dowódcą 3 pułku Obrony Narodowej, sformowanego w strukturze Grupy „Stryj”[21]. 20 września jednostka przekroczyła granicę polsko-węgierską w okolicy Przełęczy Wyszkowskiej[22].
Po zakończeniu wojny został oficerem ludowego Wojska Polskiego. W 1947 był w stopniu podpułkownika. Do końca życia był pułkownikiem w stanie spoczynku.
Był żonaty z Antoniną (1898–1995), miał synów[4].
Zmarł 22 września 1983, pochowany na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie (sektor XVI-2-1)[23].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[24]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 kwietnia 1947)[25]
- Srebrny Krzyż Zasługi (25 maja 1929)[26][9]
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 451, sprostowano nazwisko kpt. Władysława Romualda Welca z 38 pp z „Welc” na „Welz”.
- ↑ Władysław Welc. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ a b c Władysław Welz. Nekrolog. „Nowiny”. Nr 228, s. 4, 27 września 1983.
- ↑ V Lista strat 1916 ↓, s. 22.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 433.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 376.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 222.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 63.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 63, 219.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 54.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 568.
- ↑ „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Przemyśl: 1933, s. 95.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 29.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 666, 676.
- ↑ Dalecki 1985 ↓, s. 134.
- ↑ Batalion ON „Stanisławów”. obronanarodowa1939.pl. [dostęp 2016-12-02].
- ↑ Dalecki 1985 ↓, s. 134-135.
- ↑ Dalecki 1985 ↓, s. 157.
- ↑ Dalecki 1985 ↓, s. 182, 184, 186, 187, 191.
- ↑ Cmentarze komunalne w Rzeszowie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], www.grobonet.erzeszow.pl [dostęp 2022-04-10].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 535 „za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa kraju”.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
Bibliografia edytuj
- V Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1916-04-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932. [dostęp 2023-02-10].
- Ryszard Dalecki. Działania Armii „Karpaty” na przyczółku rumuńskim. Organizacja i pierwsze działania bojowe 10-16 września 1939 r.. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. 3, 1985. ISSN 0860-0317.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Welc. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-08)].