Władysław Zawistowski (pisarz)

Władysław Zawistowski (ur. 11 czerwca 1954 w Gdańsku) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i teatralny, tłumacz, wydawca, wykładowca creative writing na Uniwersytecie Gdańskim, pracownik administracji kultury.

Władysław Zawistowski

Data i miejsce urodzenia	11 czerwca 1954 Gdańsk
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Dziedzina sztuki	poeta, dramaturg, krytyk literacki i teatralny, tłumacz

Życiorys

Rodzina W. Zawistowskiego pochodziła z Wilna. Urodził się jako syn Stanisława Zawistowskiego (1919-1990), profesora nauk medycznych, żołnierza Armii Krajowej, więźnia łagrów radzieckich, i Heleny, z d. Hajdukiewicz (1922-2021), doktor nauk medycznych i pisarki.

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku oraz filologii polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. W drugiej połowie lat 70. związany był z formacją poetycką Nowa Prywatność jako członek grupy Wspólność. Wieloletni kierownik literacki „Teatru Wybrzeże” (1977–1991). Od 1993 do 1996 prezes Oddziału Gdańskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Napisał szereg książek poetyckich, sztuk teatralnych i powieści. Jego teksty krytyczne i publicystyczne drukowane były m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Życiu Warszawy”, „Polityce”, „Dialogu”, „Teatrze”, „Życiu literackim”, „Literaturze”, „Odrze”, „Punkcie”, „Autografie”, „Tytule”, „Toposie” i wielu innych czasopismach.

Wspólnie z Jerzym Limonem przełożył dwa dramaty Szekspira, Troilusa i Kresydę (1990) i Antoniusza i Kleopatrę (1992), oraz utwory innych pisarzy elżbietańskich (Middleton, Philip Massinger, Chettle). Razem również założyli Fundację Theatrum Gedanense, którą kierują i organizują między innymi Gdański Festiwal Szekspirowski.

Sztuki teatralne i przekłady Zawistowskiego były grane na scenach Teatru „Wybrzeże” w Gdańsku, Teatru Kameralnego w Sopocie, Teatru Współczesnego w Szczecinie, Teatru Polskiego w Szczecinie, Teatru im. Słowackiego w Krakowie, Teatru Nowego w Poznaniu, Teatru Nowego w Łodzi, a także w teatrze TVP, w reżyserii m.in. Izabelli Cywińskiej, Krzysztofa Babickiego, Mikołaja Grabowskiego, Tadeusza Nyczka, Ryszarda Majora, Marka Okopińskiego.

Wspólnie z Anną Czekanowicz był również autorem serialu rzeki Radia Gdańsk Ulica Kwietna (1996–1998), a także, już samodzielnie, innych słuchowisk radiowych i programów telewizyjnych.

Pełni funkcję dyrektora Departamentu Kultury w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego. Zasiadał w radzie Muzeum Gdańska (kadencja 2018–2021).

Został uwieczniony w roli jednego z apostołów na obrazie Ostatnia Wieczerza Macieja Świeszewskiego.

Nagrody

• Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (za 2004)

Bibliografia twórczości

• Tomy poetyckie:
  • Czyli ja (Warszawa 1976)
  • Płonące biblioteki (Gdańsk 1978)
  • Ptak w sieci dalekopisu (Gdańsk 1980)
  • Geografia (Kraków 1983)
  • Powitanie jesieni (Kraków 1987)
  • Ciemna niedziela. Wiersze i poematy wybrane (Kraków 1993)

• Sztuki teatralne
  • Wieloryb (1979)
  • Podróż do krańca mapy (1980–1996)
  • Wysocki (1983)
  • Stąd do Ameryki (1988)
  • Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością (1993)
  • Było sobie kiedyś miasto (1994) - na podstawie prozy Güntera Grassa
  • Żyj, Danielu (1996)
  • Historie zakulisowe (według Antoniego Czechowa) (1999);

• Powieści (pod pseudonimem Witold Biengo):
  • Bardzo długi czerwiec
  • Serce w klatce
  • Gwiazdy spadają w sierpniu

• Inne
  • leksykon Kto jest kim w „Trylogii” Henryka Sienkiewicza

Linki zewnętrzne

• Biogram