Włodzimierz Bednarski (aktor)

polski aktor, specjalista dubbingu

Włodzimierz Jan Bednarski (ur. 27 marca 1935 w Lesznie[1], zm. 12 czerwca 2020 w Warszawie[2]) – polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy.

Włodzimierz Bednarski
Ilustracja
Imię i nazwisko

Włodzimierz Jan Bednarski

Data i miejsce urodzenia

27 marca 1935
Leszno

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 2020
Warszawa

Zawód

aktor

Lata aktywności

1956–2013

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Grób Włodzimierza Bednarskego na Cmentarzu w Wilanowie

Życiorys edytuj

W 1959 ukończył studia na PWST w Warszawie. W latach osiemdziesiątych występował w filmach Stanisława Barei. Występował m.in. w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1959–1962), Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1962–1963), Teatrze Dramatycznym w Szczecinie (1963–1969), Teatrze Narodowym w Warszawie (1969–1974), Teatrze Nowym w Warszawie (1974–1981) Teatrze Popularnym w Warszawie (1981–1990), Teatrze Szwedzka 2/4 w Warszawie (1990–1992)[1].

Najbardziej znany był dzięki rolom dubbingowym, takim jak Fred Flintstone, Książę Igthorn z Gumisiów, Pan Sowa z Kubusia Puchatka, Król Tryton z filmów o Małej Syrence, Dick Dastardly czy Marsjanin Marwin.

W 2013 zakończył karierę[3].

Zmarł 12 czerwca 2020 w wieku 85 lat. 23 czerwca, po mszy pogrzebowej w Kościele św. Anny w Warszawie, urna z prochami aktora została złożona w kolumbarium na cmentarzu wilanowskim[4].

Spektakle teatralne (wybór) edytuj

  • 1959: Trzy siostry jako Aleksander Wierszynin (reż. Z. Małynicz, H. Drohocka)
  • 1959: Wodewil i piosenka jako Reigras (reż. Kazimierz Rudzki)
  • 1960: Pierwszy dzień wolności jako Jan (reż. Tadeusz Żuchniewski)
  • 1960: Wesele jako Poeta (reż. Stanisław Bugajski)
  • 1961: Zemsta jako Józef Papkin (reż. T. Żuchniewski)
  • 1962: Barbara Radziwiłłówna jako Poseł Bony, Zygmunt II August (reż. Jowita Pieńkiewicz)
  • 1962: Śluby panieńskie jako Gustaw (reż. Zbigniew Mak)
  • 1963: Hamlet jako Hamlet (reż. S. Bugajski)
  • 1963: Zawisza Czarny jako Zawisza Czarny (reż. Andrzej Witkowski)
  • 1964: Makbet jako Makbet (reż. Maryna Broniewska)
  • 1964: Sułkowski jako D’Antragues (reż. Jerzy Kreczmar)
  • 1964: Mąż i żona jako Wacław (reż. Ewa Kołogórska)
  • 1965: Balladyna jako Fon Kostryn (reż. Maria Straszewska)
  • 1965: Sługa dwóch panów jako Sylwiusz (reż. M. Broniewska)
  • 1966: Dziady jako ksiądz Piotr (reż. Jan Maciejowski)
  • 1966: Otello jako Jago; Obywatel Cypru; także asystent reżysera i układ pojedynku (reż. J. Maciejowski)
  • 1967: Pan Jowialski jako Ludmir (reż. Andrzej Ziębiński)
  • 1967: Lato jako Torup (reż. A. Ziębiński)
  • 1967: Ryszard III jako Ryszard III (reż. J. Maciejowski)
  • 1967: Gra miłości i przypadku jako Dorant (reż. Tadeusz Byrski)
  • 1968: Pan Wokulski jako Stanisław Wokulski (reż. E. Kołogórska)
  • 1968: Antygona jako Kreon (reż. Marek Okopiński)
  • 1969: Wyzwolenie jako reżyser; Geniusz (reż. J. Maciejowski)
  • 1969: Henryk IV jako Henryk Percy; także asystent reżysera (reż. J. Maciejowski)
  • 1969: Becket, czyli honor Boga jako Tomasz Becket (reż. J. Maciejowski)
  • 1970: Kordian jako Imaginacja, Narrator (reż. Adam Hanuszkiewicz)
  • 1970: Hamlet jako Woltemand (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1970: Opera za trzy grosze jako Robert „Piła” (reż. J. Maciejowski)
  • 1970: Na dnie jako Tatar; także asystent reżysera (reż. J. Maciejowski)
  • 1971: Beniowski jako Sawa; także asystent reżysera (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1971: Pasja Doktora Fausta jako Frosh; także asystent reżysera (reż. Tadeusz Minc)
  • 1972: Makbet jako Lennox; także asystent reżysera (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1973: Rewizor jako oficer (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1973: Trzy po trzy jako rotmistrz; także asystent reżysera (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1973: Wacława dzieje jako przewodniczący; Oficer I; także asystent reżysera (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1974: Balladyna – asystent reżysera (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1974: Miesiąc na wsi jako Arkadij Siergieicz Isłajew; także asystent reżysera (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1975: Zapomnieć o Herostratesie jako Herostrates (reż. Mariusz Dmochowski)
  • 1976: Życie seksualne białych myszek jako doktor (reż. Wojciech Zeidler)
  • 1978: Horsztyński jako Ksiński (reż. M. Dmochowski)
  • 1979: Sen nocy letniej jako Oberon (reż. Bohdan Korzeniowski)
  • 1982: Śniadanie u Desdemony jako Tadeusz (reż. Teresa Żukowska)
  • 1984: Indyk jako książę (reż. A. Ziębiński)
  • 1985: Król i aktor jako Franciszek Ryx (reż. A. Ziębiński)
  • 1986: Niepodległość trójkątów jako Maksym Grygoriewicz (reż. Wojciech Adamczyk)
  • 1987: Porwanie Sabinek jako Leonrad Strzyga-Strzycki (reż. Jan Skotnicki)
  • 1989: Tango jako Stomil (reż. J. Maciejowski)

Filmografia edytuj

Dubbing edytuj


Odznaczenia i nagrody edytuj

  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1975)
  • Nagroda za role Zygmunta II Augusta w „Barbarze Radziwiłłównie” Felińskiego w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1962)
  • Wyróżnienie za rolę tytułową w „Hamlecie” Shakespeare’a w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1963)
  • Nagroda Bursztynowego Pierścienia (1967)
  • Nagroda (Toruń – IX FTPP) – nagroda za rolę Jagona w „Otellu” Shakespeare’a w Teatrze Dramatycznym w Szczecinie (1967)
  • Nagroda – za rolę tytułową w „Ryszardzie III” (1968)
  • Nagroda WRN w Szczecinie za wybitne osiągnięcia artystyczne i działalność społeczną (1968)
  • Nagroda za rolę tytułową w „Ryszardzie III” Shakespeare’a na V Telewizyjnym Festiwalu Teatrów Dramatycznych (1968)
  • Nagroda Bursztynowego Pierścienia (1968)
  • Nagroda za rolę Hotspura w „Henryku IV” Shakespeare’a w Teatrze Dramatycznym w Szczecinie (1969)

Przypisy edytuj

  1. a b Włodzimierz Bednarski w bazie filmpolski.pl
  2. Karol Truszkowski: Nie żyje Włodzimierz Bednarski, aktor głosowy Freda Flintstone'a. poinformowani.pl, 13 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-12].
  3. Włodzimierz Bednarski nie żyje. Dubbingowy aktor miał 85 lat. Onet, 2020-06-13. [dostęp 2021-12-00]. (pol.).
  4. Nekrolog: Włodzimierz Bednarski. wyborcza.pl, 19 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-19].

Linki zewnętrzne edytuj