Włodzimierz Falcman
Włodzimierz Juliusz Falcman (ur. 11 lutego[1] 1889 w Łodzi, zm. 3 stycznia 1932 w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
| |
 kapitan piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Włodzimierz Juliusz Falcman |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1889 |
| Data i miejsce śmierci |
3 stycznia 1932 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1922 i 1928–1932 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
21 pułk piechoty „Dzieci Warszawy” |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys edytuj
Włodzimierz Juliusz Falcman urodził się 11 lutego 1889 roku w Łodzi, w rodzinie Alojzego Roberta Falzmanna (1840–1917) i Emilii Groehne. Brat pastora Aleksandra Falzmanna. 30 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 12 lipca 1915 roku i przydzielony do Warszawskiego Okręgowego Pułku Piechoty[2]. Od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Od 1922 roku w rezerwie z przydziałem do 69 pułku piechoty w Gnieźnie[3]. Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. W latach 1923–1924 posiadał przydział do 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy” w Warszawie[4][5]. Z dniem 1 stycznia 1928 roku został powołany do służby czynnej, przemianowany na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1926 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przydzielony do 32 pułku piechoty w Modlinie[6][7]. Następnie został przeniesiony do Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko kierownika Referatu Organizacyjnego. Zmarł 3 stycznia 1932 roku w Warszawie[8]. Pochowany 6 stycznia 1932 roku na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[9].
Włodzimierz Juliusz Falcman był żonaty z Anną Szurig (1900–1967), z którą miał czworo dzieci:
- Eryka ps. „Puma” (ur. 27 sierpnia 1930 roku w Płocku, zm. 11 sierpnia 2010 roku w Warszawie), uczestnika ruchu oporu - Szare Szeregi.
- Urszulę ps. „Stefa”, „Ula” (ur. 26 czerwca 1924 roku w Kaliszu, zm. 19 maja 1992 w Gorzowie Wlkp), uczestniczkę powstania warszawskiego, łączniczkę plutonu „Jerzyki” w składzie batalionu AK „Miotła”,
- Marię ps. „Myszka”, (ur. 08.04.1927 w Warszawie, zm. 15.06.2009 we Wrocławiu) uczestniczkę ruchu oporu w Warszawie.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (16 marca 1933)[10]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Przypisy edytuj
- ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się „30 stycznia”, a według kalendarza gregoriańskiego – „11 lutego”. Zobacz daty nowego i starego porządku.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 7 grudnia 1918 roku, poz. 185, 199.
- ↑ Alfabetyczny spis oficerów rezerwy, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1 maja 1922, s. 63.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186, 482.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175, 423.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 74.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 48, 219.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 370.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 6 z 6 stycznia 1932 roku, s. 4.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.