Włodzimierz Hajdukiewicz
Włodzimierz Hajdukiewicz [ukr. Володимир Гайдукевич] (ur. 28 września 1902 w Aksmanicach pow. Przemyśl, zm. 24 listopada 1974 w szpitalu w Szprotawie) – duchowny greckokatolicki.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
3 lipca 1927 |
Życiorys edytuj
Ukończył Ukraińskie Gimnazjum Męskie w Przemyślu w 1922 r. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do miejscowego Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Wyświęcony został 3 lipca 1927. Przed święceniami ożenił się z Lubomirą z d. Dobrzańska, z którą miał czworo dzieci.
Po święceniach administrator w Jasielu pow. Sanok (1927–1929), a później administrator w Wołowcu pow. Gorlice (1929–1930). W 1930 r. parafię przeniesiono do dotychczasowej cerkwi filialnej w Krywej, zaś ks. Hajdukiewicz został jej proboszczem i funkcję tę pełnił do 1947 r. Oprócz obowiązków duszpasterskich duchowny wraz z żoną zajmowali się działalnością społeczno-kulturalną oraz nauką dzieci i młodzieży.
We wrześniu 1939 r. został – jako osoba podejrzana – tymczasowo aresztowany i osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej, skąd został zwolniony już kilku dniach. Okupację spędził w Krywej. Tam też kontynuował pracę duszpasterską po zakończeniu wojny. 2 kwietnia 1947 r., mianowany jednym z dwóch wikariuszy schorowanego ks. Andrzeja Złupka – generalnego wikariusza dla Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny. Wysiedlony razem z rodziną 20 maja 1947 r. w ramach akcji „Wisła” osiedlony w Szprotawie na Dolnym Śląsku.
Na nowym miejscu zamieszkania ks. Hajdukiewicz rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz miejscowej parafii obrządku łacińskiego. Prowadził też katechezę w szkole podstawowej w Szprotawie. Sporadycznie (kilka razy w roku) odprawiał nabożeństwa greckokatolickie zarówno w Szprotawie, jak w okolicznych miejscowościach. Po odnowieniu nabożeństw w obrządku wschodnim był długoletnim duszpasterzem w Legnicy (1957–1974), Szprotawie (1961–1974) i kilku innych pobliskich miejscowościach. Za swą pracę i postawę 11 czerwca 1965 r. odznaczony został przez papieża Pawła VI honorowym tytułem papieskiego szambelana.
Po śmierci pochowany na miejscowym cmentarzu. Żona ks. Hajdukiewicza zm. w 1997 r.
Bibliografia edytuj
- С. Дзюбина, І стверди діло рук наших. Спогади, Warszawa 1995.
- Спомини про життя та душпастирську працю отця шамбеляна Володимира Гайдукевича та його родину, упор. О. Гайдукевич, Горлиці 2005.
- Е. Місило, Греко-католицька Церква у Польщі (1944–1947), „Варшавські Українознавчі Записки”, 1989, nr 1.