Włodzimierz Kosiński (dziennikarz)
Włodzimierz Kosiński (ur. 2 kwietnia 1935 w Będzinie, zm. 5 stycznia 2008 w Opolu) – polski dziennikarz, redaktor naczelny „Trybuny Opolskiej”, działacz komunistyczny i społeczny.
| Data i miejsce urodzenia |
2 kwietnia 1935 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 stycznia 2008 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
redaktor naczelny „Trybuny Opolskiej” |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujPochodził z Będzina. Jego ojciec pracował jako stolarz i należał do Komunistycznej Partii Polski, matka pracowała w cegielni[1]. Po II wojnie światowej wraz z rodziną zamieszkał w Prudniku[2]. Ojciec Kosińskiego był tamże pełnomocnikiem rządu do spraw reformy rolnej[1]. W Prudniku Kosiński ukończył szkołę podstawową[1], a w 1953 I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Prudniku[3], gdzie był przewodniczącym zarządu szkolnego Związku Młodzieży Polskiej. Pracował na wydziale farbiarni w Zakładach Przemysłu Bawełnianego „Frotex”[2]. Prowadził drużynę harcerską przy szkole podstawowej w Białej[1]. Od 1955 należał do PZPR[4]. Odbył studia w ZSRR na Wydziale Historycznym Moskiewskiego Uniwersytetu im. Łomonosowa. W 1958 powrócił do Prudnika, gdzie w Komitecie Powiatowym PZPR kierował ośrodkiem propagandy partyjnej i poświęcał się pracy z młodzieżą[2].
W 1962 wstąpił do Związku Młodzieży Socjalistycznej. Pracował jako przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego ZMS w Opolu, kierując działalnością organizacji w środowiskach robotniczych i szkolnych na Opolszczyźnie. W 1965 przeszedł do pracy w Komitecie Wojewódzkim PZPR. Jeszcze w czasach szkolnych współpracował z „Trybuną Robotniczą”. Od 1952 był współpracownikiem „Trybuny Opolskiej”, a w styczniu 1971 został redaktorem naczelnym gazety. Z poręczenia organizacji młodzieżowej był delegatem na IV Zjazd PZPR, a w 1986 – delegatem z Prudnika na X Zjazd[2].
W latach 80. XX wieku Kosiński zezwalał na drukowanie w „Trybunie Opolskiej” artykułów dziennikarzy związanych z „Solidarnością”. Był on krytykowany za „robienie gazety antypartyjnej” i sponsorowanie „pełzającej kontrrewolucji”. Kosiński był autorem kontrowersyjnego artykułu na łamach „Tygodnika Powszechnego”, w którym stanął w obronie Edmunda Osmańczyka[1].
Rolę redaktora naczelnego „Trybuny Opolskiej” pełnił do 31 maja 1990[1]. W następnych latach pracował w redakcyjnym archiwum[5]. Był wiceprezesem oddziału wojewódzkiego Stowarzyszenia Współpracy Polska-Wschód[6] i członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej. Uczestniczył w pracach organizacji takich jak Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, Polski Czerwony Krzyż, Liga Obrony Kraju, Związek Nauczycielstwa Polskiego[1].
Zmarł 5 stycznia 2008 w wieku 72 lat w wyniku długotrwałej choroby[5]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Opolu-Półwsi[1].
Odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k Marian Buchowski, Ostatnia kropka, „Indeks”, 1–2 (85–86), Opole: Uniwersytet Opolski, luty 2008, s. 70–75, ISSN 1427-7506.
- ↑ a b c d Nie możemy czekać, „Głos Włókniarza”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 13 (566), Prudnik: Samorząd Robotniczego PZPB, 1 lipca 1986, s. 4.
- ↑ Kult wieszcza Adama, „Głos Włókniarza”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 4 (557), Prudnik: Samorząd Robotniczego PZPB, 15 lutego 1986, s. 11.
- ↑ Delegaci na konferencję wojewódzką, „Głos Włókniarza”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 9 (562), Prudnik: Samorząd Robotniczego PZPB, 1 maja 1986, s. 5.
- ↑ a b Odeszli > Wspominamy Opolan, którzy zmarli w ostatnim roku [online], nto.pl, 1 listopada 2008 [dostęp 2024-08-24] (pol.).
- ↑ Agata Jop, Była okazja, to pojechali [online], nto.pl, 3 września 2003 [dostęp 2024-08-24] (pol.).