Włodzimierz Spasowicz
Włodzimierz Spasowicz (ur. 16 stycznia 1829 w Rzeczycy, zm. 27 października 1906 w Warszawie) – polski prawnik, działacz społeczny, krytyk literacki, publicysta w Rosji.
| ||
_(cropped).jpg)
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1829 Rzeczyca | |
| Data i miejsce śmierci | 27 października 1906 Warszawa | |
| Narodowość | polska | |
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w mieszanym małżeństwie, był wychowywany w wierze prawosławnej. Ukończył gimnazjum w Mińsku, następnie studia na wydziale prawnym Uniwersytetu Petersburskiego. W latach 1857–1862 profesor tegoż uniwersytetu w katedrze prawa kryminalnego. Po zaburzeniach studenckich z 1862 podał się do dymisji i podjął pracę adwokata. Był obrońcą w wielu znanych procesach politycznych, w tym procesie „Proletariatu”.
Od 1876 do 1901 wydawał w Warszawie czasopismo „Ateneum”, a od 1883 w Petersburgu jeden z najsłynniejszych tygodników polskich w Rosji – „Kraj”[1]. Członek redakcji znanego liberalnego czasopisma „Wiestnik Europy” (Вестник Европы). Był zwolennikiem ugodowej polityki wobec caratu i pojednania polsko-rosyjskiego. Popierał jako jedyną realną według niego w ówczesnych uwarunkowaniach politycznych wizję kulturowej autonomii Polski w ramach Imperium Rosyjskiego, widząc szansę dla rozwoju polskości w promocji idei równości praw wszystkich obywateli Rosji. Był przyjacielem słynnego filozofa Władimira Sołowiowa, z którym dzielił wiele poglądów. Członek ugodowego Stronnictwa Polityki Realnej, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1890 roku[2].
W 1900 uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współzałożyciel Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk[3]. Autor szeregu prac z zakresu historii literatur słowiańskich, prawa karnego, historii prawa oraz prawa autorskiego. W 1902 osiadł w Warszawie.
W 2016 ukazał się wybór mów sądowych Spasowicza: „Śmierć w rzece Kura i inne zagadki kryminalne. Mowy obrończe z lat 1869–1878”, przekład M. Migdalska, J. Skrunda, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2016.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Adam Redzik, Poczet prawników polskich XIX-XX w., wyd. 2. wyd., Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2011, ISBN 978-83-255-1718-2, OCLC 750520709 [dostęp 2020-02-07].
- ↑ Sprawozdanie z Zarządu Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu. 1909 R.40, s. 12.
- ↑ Bolesław Erzepki, Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Poznań 1896, s. 4.
BibliografiaEdytuj
- Budowniczy złotego mostu. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 23-24, 3 listopada 1906.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Włodzimierz Spasowicz, Pisma. T. 1–8, Petersburg 1892–1903 (kopia cyfrowa)
- Prace Włodzimierza Spasowicza w serwisie Polona.pl