Włoska Konfederacja Pracowniczych Związków Zawodowych
Włoska Konfederacja Pracowniczych Związków Zawodowych[1][2] (wł. Confederazione Italiana Sindacati Lavoratori, CISL) – włoska federacja związków zawodowych, druga po CGIL najliczniejsza centrala związkowa we Włoszech[3].
CISL powstała w 1950 w wyniku połączenia dwóch federacji pracowniczych – Libera Confederazione Generale Italiana dei Lavoratori i Federazione Italiana del Lavoro, które powstały w wyniku rozłamów we Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy[4]. Od początku pozostawała powiązana ze środowiskami katolickimi i Chrześcijańską Demokracją. Konkuruje w szczególności z mającą komunistyczne korzenie CGIL. Uchodzi za organizację w większym stopniu nastawioną na negocjacje[3].
Federacja należy do Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych. Liczba członków skupionych w niej organizacji szacowana jest na 4,5 miliona[5].
Sekretarze generalni edytuj
- 1950–1958: Giulio Pastore
- 1958–1977: Bruno Storti
- 1977–1979: Luigi Macario
- 1979–1985: Pierre Carniti
- 1985–1991: Franco Marini
- 1991–2000: Sergio D’Antoni
- 2000–2006: Savino Pezzotta
- 2006–2014: Raffele Bonanni[6]
- 2014–2021: Annamaria Furlan
- od 2021: Luigi Sbarra
Przypisy edytuj
- ↑ Włoska Konfederacja Pracowniczych Związków Zawodowych, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-04-08].
- ↑ Partnerstwa transgraniczne EURES. ec.europa.eu. [dostęp 2013-01-15].
- ↑ a b Italian Confederation of Workers’ Unions, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2013-01-15] (ang.).
- ↑ CISL. treccani.it. [dostęp 2013-01-15]. (wł.).
- ↑ List of affiliated organisations. ituc-csi.org. [dostęp 2013-01-15]. (ang.).
- ↑ Segretari Generali della Cisl (1950–2010). cisl.it. [dostęp 2013-01-15].
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona organizacji. [dostęp 2013-01-15]. (wł.).