W75N(B)-VLA2
W75N(B)-VLA2 – masywna protogwiazda odległa o ponad 4000 lat świetlnych od Ziemi.
-VLA-2_image.jpg) Wizja artystyczna obiektu w 1996 (po lewej) i 2014 roku | |
| Data odkrycia |
1996 |
|---|---|
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | |
| Rektascensja |
20h 38m 36,486s[1] |
| Deklinacja |
+42° 37′ 34,09″[1] |
| Odległość |
4200 ly |
| Charakterystyka fizyczna | |
Nazwa edytuj
Oznaczenie gwiazdy składa się z dwóch części; W75N(B) – to duża chmura molekularna będąca częścią obiektu DR21-W75, z kolei część chmury Cygnus X, i jest to obszar powstawania wielu gwiazd[2], VLA2 to oznaczenie drugiego źródła promieniowania odkrytego w tejże chmurze przez Very Large Array (VLA)[3].
Odkrycie edytuj
Obiekt został odkryty w 1996 dzięki obserwacjom dokonanym przez radioteleskop Very Large Array[4].
Charakterystyka edytuj
W75N(B)-VLA2 jest masywną protogwiazdą około 300 razy jaśniejszą od Słońca i odległą o około 4200 lat świetlnych od Ziemi[4]. Porównanie obserwacji z 1996 do obecnie najnowszych (2015) pokazuje znaczną ewolucję obiektu[4]. Dramatycznie zmienił się jego kształt, z wcześniejszego kulistego, zwartego obiektu stał się teraz znacznie bardziej owalny, dając przy tym wiele wskazówek, w jaki sposób powstają masywne gwiazdy[4]. Obserwacje zaprzeczają wielu teoriom na temat procesu formowania się tak masywnych gwiazd[4]. Tworzenie się tak masywnych obiektów zajmuje setki tysięcy lat, a tak gwałtowna zmiana wyglądu protogwiazdy w ciągu zaledwie kilkunastu lat nie jest dobrze tłumaczona przez współczesne teorie na ten temat[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b C. Carrasco-González et al.. Observing the onset of outflow collimation in a massive protostar. „Science”. 348 (6230), s. 114-117, 2015-04-03. DOI: 10.1126/science.aaa7216. (ang.).
- ↑ A. Nieżurawska, M. Szymczak, A.M.S. Richards, R.J. Cohen: Evidence for Co-Propagation of 4765- and 1720-MHz OH Masers in Star-Forming Regions. W: Willem A. Baan (red.): Dense Molecular Gas around Protostars and in Galactic Nuclei, European Workshop on Astronomical Molecules 2004. Wyd. 1. Springer Netherlands, s. 37-38. ISBN 978-1-4020-3831-0. (ang.).
- ↑ José M. Torrelles, José F. Gómez, Luis F. Rodríguez, Paul T.P. Ho, Salvador Curiel, Roberto Vázquez. A Radio Jet–H2O Maser System in W75N(B) at a 200 Au Scale: Exploring the Evolutionary Stages of Young Stellar Objects. „The Astrophysical Journal”. 489, s. 744–752, 1997-11-10. DOI: 10.1086/304824.
- ↑ a b c d e f VLA Observations Shed More Light on How Massive Stars Form. sci-news.com, 2015-04-03. [dostęp 2015-04-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- W75N(B)-VLA2 w bazie SIMBAD (ang.)