Wacław Łepkowicz (ur. 23 września 1895 w Śmiglu, zm. 22 lipca 1920) – powstaniec wielkopolski, plutonowy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Wacław Łepkowicz
Plutonowy Plutonowy
Data i miejsce urodzenia

23 września 1895
Śmigiel

Data śmierci

22 lipca 1920

Przebieg służby
Lata służby

19141920

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
powstanie wielkopolskie,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys edytuj

Był synem Juliana i Moniki z Kaczmarków, miał wykształcenie gimnazjalne. W sierpniu 1914 wcielony do armii niemieckiej, walczył na froncie zachodnim. W połowie 1918 wrócił do Śmigla. W styczniu 1919 zaciągnął się do formowanego oddziału powstańczego – grupy „Leszno”. Dowodził plutonem.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 60 pułku piechoty Wielkopolskiej. 22 lipca 1920 poległ podczas odwrotu nad Szczarą. Pośmiertnie nadano mu Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Dekret Wodza Naczelnego L. 2977 z 13 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 826

Bibliografia edytuj

  • Piotr Bauer, Łepkowicz Wacław, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Słownik biograficzny, tom II: 1914–1921, część I (redakcja naukowa Bogusław Polak), zeszyt próbny, Koszalin 1991, s. 91