Wacław Gumiński (ur. 25 września 1891 w Warszawie, zm. 25 stycznia 1969 tamże) – polski kolejarz, działacz związkowy i polityczny, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) oraz na Sejm PRL I kadencji (1952–1956).

Wacław Gumiński
Data i miejsce urodzenia

25 września 1891
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 stycznia 1969
Warszawa

poseł na Sejm PRL I kadencji (1952–1956)
Okres

od 1952
do 1956

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi
Grób Wacława Gumińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys edytuj

W 1905 wziął udział w strajku szkolnym. Rok później związał się z SDKPiL. Pracował w Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej jako elew, kancelista i magazynier. W czasie I wojny światowej przebywał w Rosji – pracował na dworcach w Połocku i Wielkich Łukach. W 1918 włączył się do działalności związkowej; działacz Związku Zawodowego Kolejarzy (ZZK). W wolnej Polsce zatrudniony w DOKP w Warszawie.

W czasie II wojny światowej pracował jako bileter na Dworcu Głównym w stolicy. W 1944 walczył w powstaniu warszawskim, po czym został wywieziony do obozu w Pruszkowie. W kwietniu 1945 znalazł się na Warmii, gdzie zasiadł w Mazurskiej Radzie Narodowej (WRN). Był wicenaczelnikiem Wydziału Dyrekcji PKP w Olsztynie. 1945–1947 członek egzekutywy i sekretarz Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Olsztynie. W 1947 uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy z okręgu Biskupiec. Zasiadł w Komisji Komunikacyjnej. Od 1947 przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej (WKKP). W 1952 ponownie dostał się do Sejmu (z okręgu Olsztyn) – był członkiem Rady Seniorów oraz Komisji Komunikacyjnej i Łączności. Po 1955 pracował jako dyrektor generalny Transportu Drogowego i Lotniczego w Ministerstwie Komunikacji.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-8-2)[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze
  2. M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 118 „za zasługi położone w dziele organizacji administracji kolejowej oraz odbudowy i uruchomienia komunikacji i transportu kolejowego na terenie kraju”.

Bibliografia edytuj

  • (red. Feliks Tych), Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego. T. 2, E-J, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego, Warszawa 1987, s. 428
  • Nasi kandydaci Bloku Stronnictw Demokratycznych i Związków Zawodowych w wyborach do Sejmu Ustawodawczego, Wiadomości Mazurskie, nr 8 (319), 12 stycznia 1947, s. 4
  • Strona sejmowa posła I kadencji