Wacław Jaroniewski
Wacław Jaroniewski (ur. 4 sierpnia 1921 w Zakrzewie koło Koła, zm. 10 sierpnia 1998) – farmaceuta polski, doktor nauk farmaceutycznych, autor prac z zakresu herpetologii, ziołolecznictwa oraz historii farmacji.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| doktor nauk farmaceutycznych | |
| Specjalność: herpetologia, ziołolecznictwo, historia farmacji | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1970 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Edukację na poziomie średnim, ze względu na komplikacje wojenne, ukończył w wieku 24 lat w 1945 w Kole; podjął niebawem studia na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Łodzi, w 1949 uzyskując stopień, a w 1952 dyplom magistra farmacji. Jeszcze jako student był asystentem profesora Jana Muszyńskiego w Katedrze Farmakognozji i Upraw Roślin Leczniczych. Lata 1950-1957 spędził w służbie wojskowej; wykonując m.in. przez jakiś czas obowiązki kierownika szpitalnej apteki doszedł do stopnia majora. W 1957 został kierownikiem apteki w Szpitalu Klinicznym nr 4 łódzkiej Akademii Medycznej.
W 1964 został starszym asystentem w Katedrze Historii Farmacji Akademii Medycznej w Łodzi. W 1970 na podstawie rozprawy Michał Rawita Witanowski (1859–1943) – życie i działalność uzyskał stopień doktora nauk farmaceutycznych; praca ta ukazała się drukiem w 1970 w serii broszur Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego Życiorysy zasłużonych farmaceutów. W kolejnych latach kierował apteką w szpitalu im. Jordana, na emeryturę przeszedł w 1981. Jednocześnie był wykładowcą Medycznego Studium Zawodowego nr 2 w Łodzi (także jako emeryt, do 1992).
Jaroniewski ogłosił niemal 500 publikacji, w większości artykułów popularnonaukowych. Miał w dorobku kilka książek, m.in. atlas Jadowite węże świata (1984), na potrzeby którego utworzył 13 polskich nazw rodzajowych i 48 polskich nazw gatunków tropikalnych węży jadowitych. Zagadnieniom herpetologicznym poświęcił również książki Gady jadowite. Atlas (1969, wydanie drugie 1973), Skorpiony, pająki i węże jadowite (1971), Węże morskie (1975). Rozgłos zyskały również książki dotyczące ziołolecznictwa, których Jaroniewski był współautorem: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie (1987, wydanie drugie 1989, z Aleksandrem Ożarowskim) oraz Ziołolecznictwo. Kompendium fitoterapii (1995, wydanie drugie 1998, współautorzy L. Samochoniec, J. Wójcicki). Kilka publikacji Jaroniewski poświęcił Oddziałowi Łódzkiemu Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, głównie z okazji kolejnych jego jubileuszy (Działalność Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego w Łodzi w latach 1947–1974. Informator opracowany z okazji X Naukowego Zjazdu PTF w Łodzi 1974, 1974; 'XXX-lecie Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, 1977, z Henrykiem Pankiewiczem; Czterdziestolecie Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego 1947–1987, 1988; Pięćdziesięciolecie Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego w Łodzi 1947–1997, 1997, z Danielą Kaszczyk-Grodzicką i Jerzym Sykulskim). Szereg artykułów opublikował w takich czasopismach, jak „Farmacja Polska”, „Gazeta Farmaceutyczna”, „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny” (np. o historii pabianickiej Polfy, trzy części w 1986, z Janem Hołyńskim), „Wiadomości Zielarskie”, „Wszechświat”, „Żyjmy dłużej”. Miał w dorobku około 20 recenzji.
W działalności stowarzyszeniowej Jaroniewskiego na plan pierwszy wysuwa się Łódzki Oddział Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, z którym był on związany od 1956. Nie tylko pisał o historii Oddziału, ale pełnił w nim szereg funkcji, m.in. przez niemal trzydzieści lat (1958–1987) przewodniczył Sekcji Prasowej oraz był sekretarzem, wiceprzewodniczącym i przewodniczącym Sekcji Historii Farmacji. Był również wieloletnim członkiem zarządu (sekretarzem) Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika (członek Towarzystwa od 1961, w latach 1988–1991 członek Zarządu Głównego). Od 1982 działał w Oddziale Łódzkim Polskiego Towarzystwa Botanicznego, uczestnicząc aktywnie w obchodach jubileuszu półwiecza oddziału w 1996; ogłosił wówczas artykuł Osiągnięcia członków Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Botanicznego w zielarstwie i ziołolecznictwie w jubileuszowym wydawnictwie 50 lat Polskiego Towarzystwa Botanicznego na ziemi łódzkiej. Od 1965 Jaroniewski należał do Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji, w latach 1970–1982 był członkiem Polskiego Towarzystwa Zoologicznego.
Odznaczony edytuj
Został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1981), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Honorową Odznaką Miasta Łodzi (1984), Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1956), Medalem im. J. Łukasiewicza (1981), a w 1974 otrzymał nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania I stopnia. Zmarł 10 sierpnia 1998.
Bibliografia edytuj
- Emilia Andrzejewska-Golec, Rozstania. Dr Wacław Jaroniewski (4 VIII 1921–10 VIII 1998), w: „Wiadomości Botaniczne”, vol. 43, 1999, nr 1/2, s. 62-64 (z fotografią)