Wacław Seruga
Wacław Marian Seruga (ur. 24 sierpnia 1943 w Bochni[1]) – polski architekt, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki i Politechniki Świętokrzyskiej, w latach 1999–2005 dziekan Wydziału Architektury PK.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1943 |
|---|---|
| Tytuł naukowy |
profesor nauk technicznych |
| Alma Mater | |
| Uczelnia |
Politechnika Krakowska, Politechnika Świętokrzyska |
| Stanowisko |
dziekan Wydziału Architektury PK (1999–2005) |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie (1961). W 1967 ukończył studia architektoniczne na Politechnice Krakowskiej. Doktoryzował się w 1974. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1986[1][2]. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych otrzymał 2 czerwca 2000[3].
Związany z Katedrą Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki, na której w 2002 uzyskał stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1990–1993 był prodziekanem Wydziału Architektury PK, natomiast w latach 1999–2005 pełnił funkcję dziekana tego wydziału. W latach 1994–1999 był dyrektorem Instytutu Projektowania Urbanistycznego PK[1][2]. Zatrudniony również na stanowisku profesora zwyczajnego na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Świętokrzyskiej[3].
Jego zainteresowania naukowe obejmują m.in. kształtowanie środowiska mieszkaniowego, projektowanie urbanistyczno-architektoniczne zespołów mieszkaniowych i obiektów użyteczności publicznej oraz modernizację istniejących struktur miejskich[2]. Wielokrotny laureat ogólnopolskich konkursów architektoniczno-urbanistycznych. Współorganizator i sędzia I Biennale Architektury w Krakowie (1985) oraz następnych edycji imprezy (o charakterze międzynarodowym). Zrealizował projekty zespołów mieszkaniowych w Krakowie i Tarnowie oraz obiektów sakralnych: kościoła św. Wojciecha w Bronowicach, kościoła św. Stanisława w Siedliszowicach oraz kościoła Matki Bożej Śnieżnej w Tokarni[1][2].
Został członkiem Sekcji Architektury Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN oraz Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (2001)[2].
W 2011, za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej, za osiągnięcia w działalności dydaktycznej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. Wcześniej otrzymał Krzyż Kawalerski OOP (2002)[5], Złoty i Brązowy Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej (1999)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Złota księga nauki polskiej 2006. Naukowcy zjednoczonej Europy. Gliwice: Mastermedia, 2006, s. 723.
- ↑ a b c d e f Nota biograficzna na stronie PK. pk.edu.pl. [dostęp 2017-05-03].
- ↑ a b Prof. dr hab. inż. Wacław Marian Seruga, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-05-03].[martwy link]
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 lipca 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722).