Waksmundzki Wierch
Waksmundzki Wierch (2186 m n.p.m.) – szczyt w Tatrach Wysokich, położony w grzbiecie Koszystej, oddzielającym Dolinę Waksmundzką od Pańszczycy. Jest to jeden z najbardziej na północ wysuniętych dwutysięczników tatrzańskich[1].
 Waksmundzki Wierch – widok z Małej Buczynowej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2186 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
3 sierpnia 1838 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′55″N 20°02′49″E/49,231944 20,046944
| |
Szczyt jest pierwszym od południa z trzech wierzchołków w grani Koszystej, opadającym na południe w stronę przełęczy Krzyżne. Grzbiet oddziela się od grani Buczynowych Turni i Wołoszyna w jej okolicach. Zwornikiem nie jest sama przełęcz, lecz trawiasta równinka położona tuż ponad nią, w stronę Wołoszyna. Od strony północnej Waksmundzki Wierch graniczy z najwyższym punktem grzbietu, Wielką Koszystą. Wierzchołek znajduje się mniej więcej w połowie drogi między Krzyżnem a Wielką Koszystą[2].
U podnóża Waksmundzkiego Wierchu w dolinie Pańszczycy znajduje się kopulasta kulminacja Wielkiej Kopki (1856 m)[1].
Pierwsze odnotowane wejście: Ludwik Zejszner 3 sierpnia 1838 r. z grupą osób towarzyszących, podczas pomiarów wysokości za pomocą barometru, zimą: Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Mariusz Zaruski, Stanisław Zdyb 4 marca 1910 r. Oba wejścia miały miejsce podczas wejścia na Wielką Koszystą południową granią od Krzyżneg[3].
W 1932 r. cały masyw Koszystej wykupiony został od rodziny Uznańskich przez Skarb Państwa, a w 1936 r. w wyniku starań PTT objęty został ścisłą ochroną. Do tej pory jest obszarem ochrony ścisłej i nie prowadzą przez niego żadne szlaki turystyczne[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [dostęp 2022-06-17].
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Granacka Przełęcz – Wołoszyn, t. 3, Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.