Waldemar Fornalik

Waldemar Fornalik
Pełne imię i nazwisko	Waldemar Józef Fornalik
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1963 ; Myślenice, Polska
Wzrost	173 cm
Pozycja	pomocnik, obrońca
	Informacje klubowe
Klub	Piast Gliwice (trener)
Kariera juniorska
Lata	Klub
1974–1983	Ruch Chorzów
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	Polska B
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1993–1994	Ruch Chorzów (asystent)
1994–1995	Górnik Zabrze (asystent)
1995–1996	Polonia Bytom (asystent)
1996	Polonia Bytom
1997–1999	Ruch Chorzów (asystent)
1997	Ruch Chorzów (zastępstwo)
2000–2001	Wisła Kraków (asystent)
2001	Górnik Zabrze
2002–2004	Górnik Zabrze
2004–2005	Amica Wronki (asystent)
2005–2006	Odra Wodzisław Śląski
2006–2007	Polonia Warszawa
2008	GKS Bełchatów (ME)
2008–2009	Widzew Łódź
2009–2012	Ruch Chorzów
2012–2013	Polska
2014–2017	Ruch Chorzów
2017–	Piast Gliwice
	Cytaty w Wikicytatach

Waldemar Józef Fornalik (ur. 11 kwietnia 1963 w Myślenicach) – polski piłkarz i trener piłkarski, były selekcjoner reprezentacji Polski. Obecnie mieszka w Tychach. Brat Tomasza.

Kariera zawodniczaEdytuj

Podczas swej kariery zawodniczej występował jako obrońca. Jest wychowankiem Ruchu Chorzów, w którym grał przez całą karierę. W I lidze zadebiutował w wieku dwudziestu lat w wyjazdowym meczu ze Stalą Mielec. Ówczesny trener Ruchu Orest Lenczyk wystawił go na pozycji defensywnego pomocnika^[1]. W latach 1983–1994 rozegrał w ekstraklasie 233 spotkania, zdobywając w nich cztery gole. W 1989 zdobył z Ruchem tytuł mistrza Polski.

Kariera trenerskaEdytuj

Posiada licencję UEFA Pro Licence, uprawnienia trenera I klasy, ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Katowicach.

Trzykrotnie w plebiscycie tygodnika „Piłka Nożna” został uznany za trenera roku (2009, 2012, 2019).

Jako trener zadebiutował w ekstraklasie 18 października 1997, prowadząc zespół Ruchu w meczu z Wisłą Kraków (1:0) podczas nieobecności szkoleniowca Niebieskich Oresta Lenczyka, przebywającego wówczas za granicą (Fornalik był jego asystentem)^[2].

Kariera klubowaEdytuj

Ruch Chorzów (II trener)
Górnik Zabrze (II trener)
Polonia Bytom (II oraz I trener)
Ruch Chorzów (II trener)
Wisła Kraków (II trener)
Górnik Zabrze (I trener)
Amica Wronki (II trener)
Odra Wodzisław Śląski (I trener; Ekstraklasa – od lipca 2005 do września 2006 – 35 spotkań: 11 zwycięstw, 11 remisów, 13 porażek)
Polonia Warszawa (I trener; II liga – od 23 października 2006 do 29 października 2007)
GKS Bełchatów (trener MESA; styczeń – maj 2008)
Widzew Łódź (I trener) od 2 czerwca 2008 do 9 stycznia 2009
Ruch Chorzów (I trener) od 27 kwietnia 2009 do 10 lipca 2012
Ruch Chorzów (I trener) od 7 października 2014^[3] do 22 kwietnia 2017^[4]

Jako trener pracował w Ekstraklasie w Górniku Zabrze i Odrze Wodzisław Śląski. W Odrze zastąpił na stanowisku pierwszego trenera Franciszka Smudę. W sezonie 2005/06 Odra zajęła szóste miejsce w ekstraklasie. Następnie trenował m.in. Polonię Warszawa i Widzewa Łódź.

27 kwietnia 2009 zastąpił Bogusława Pietrzaka na stanowisku trenera Ruchu Chorzów. W sezonie 2011/2012 zdobył z nim wicemistrzostwo Polski i doprowadził do finału Pucharu Polski. Wśród kibiców chorzowskiej drużyny otrzymał przydomek Waldek King^[5]. 7 maja 2012 roku otrzymał nagrodę trenera sezonu Ekstraklasy. 10 lipca 2012 zrezygnował z pracy w Ruchu zostając selekcjonerem reprezentacji Polski^[6].

7 października 2014 ponownie został I trenerem Ruchu Chorzów, przejmując go od Jána Kociana^[3]. Ponownie odszedł z tego klubu 22 kwietnia 2017^[4] po przegranym meczu z Lechem Poznań (0:3). Zostawił wówczas Ruch na czternastym miejscu z tym samym dorobkiem punktowym, co drużyny będące na miejscach spadkowych. Ostatecznie w tamtym sezonie Ruch spadł z Ekstraklasy. We wrześniu 2017 Waldemar Fornalik zastąpił Dariusza Wdowczyka na stanowisku trenera Piasta Gliwice. Jego asystentem jest jego młodszy brat Tomasz. W sezonie 2018/19 zdobyli z Piastem mistrzostwo Polski.

Selekcjoner reprezentacji PolskiEdytuj

10 lipca 2012 został przez Polski Związek Piłki Nożnej wybrany selekcjonerem reprezentacji Polski^[6]. Prowadził ten zespół podczas eliminacji do mistrzostw świata 2014, w których Polska zajęła czwarte miejsce w swojej grupie, nie uzyskując awansu. 16 października 2013, dzień po przegranym meczu z Anglią (0:2) został odwołany z funkcji selekcjonera^[7]. Pod jego wodzą drużyna narodowa rozegrała osiemnaście spotkań (osiem zwycięstw, cztery remisy, sześć porażek).