Waldemar Fydrych
Waldemar Andrzej Fydrych[1], ps. Major (ur. 8 kwietnia 1953 w Toruniu) – polski happener, lider Pomarańczowej Alternatywy, artysta i pisarz.
| ||
 Waldemar Fydrych w Łodzi podczas wmurowania kamienia węgielnego pod pomnik Pomarańczowej Alternatywy | ||
| Data i miejsce urodzenia | 8 kwietnia 1953 Toruń | |
| Zawód, zajęcie | happener, artysta, pisarz | |
| Narodowość |  polska
| |
| Tytuł naukowy | doktor nauki o sztukach pięknych | |
| Alma Mater | Uniwersytet Wrocławski | |
| Stanowisko | lider Pomarańczowej Alternatywy | |
| Strona internetowa | ||
DziałalnośćEdytuj
Waldemar Fydrych wychował się w Toruniu. Studiował historię i historię sztuki we Wrocławiu, gdzie był jednym z inicjatorów i przywódcą happenerskiego ruchu Pomarańczowa Alternatywa. Jest znany głównie dzięki tej działalności w latach 80. W tym czasie używał żartobliwego tytułu komendanta Twierdzy Wrocław. Za swoją działalność kierowana przez niego wrocławska Pomarańczowa Alternatywa w grudniu 1988 została nagrodzona przez polskiego reżysera Andrzeja Wajdę. Nagrodę "Popiół i Diament" w obecności m.in. Jacka Kuronia, Bronisława Geremka, Witolda Lutosławskiego i innych odebrała delegacja PA (m.in. Waldemar Fydrych oraz Hanka i Zdzicho – Hanna i Dariusz Duszyńscy – z grupy "Rodzinka").
Happeningi organizowane i współorganizowane przez Waldemara FydrychaEdytuj
Happeningi do 1990 roku
- Tuby, czyli zadymianie miasta (1 kwietnia 1986);
- Święto Garnków – Stonoga (1 kwietnia 1987);
- Krasnoludki w PRL (1 czerwca 1987);
- Precz z U-Pałami (lipiec 1987);
- Czyn Antywojenny Dzień Pokoju (1 września 1987);
- Papier Toaletowy – pierwsze rozdanie (1 października 1987);
- Dzień Milicjanta (7 października 1987);
- Dzień Terrorysty czyli Al Fatah (11 października 1987);
- Dzień Wojska czyli Manewry Melon w majonezie (12 października 1987);
- Kto się boi Papieru Toaletowego? – drugie rozdanie (15 października 1987);
- Wigilia Rewolucji Październikowej (6 listopada 1987); (1000 uczestników)
- Referendum na Świdnickiej (27 listopada 1987); (1500 uczestników)
- Karnawał RIO-botniczy (16 lutego 1988); (5000 uczestników)
- Dzień Tajniaka (1 marca 1988);
- Dzień Kobiet (8 marca 1988); zakończony aresztowaniem Majora Waldemara Fydrycha "w trybie doraźnym" na 2 miesiące bezwzględnego aresztu.
- Rewolucja Krasnoludków (1 czerwca 1988); (15.000 uczestników)
- Bratnia Pomoc wiecznie żywa (19 sierpnia 1988);
- Mieszkanko na Świdnickiej (21 października 1988);
- Rewolucja Październikowa (7 listopada 1988);
- Wigilia wielkiej rocznicy stanu wojennego (12 grudnia 1988);
- Karnawał, czyli Śledzik na Świdnickiej (7 lutego 1989);
- Pogrzeb Stalina albo Pierwszy Dzień Wiosny (21 marca 1989)
- Kampania Majora albo FSO (1 czerwca 1989);
Happeningi po 1990 roku
- 2001: Wrocław, Odgrzewane Kotlety, czyli Dwudziestolecie Pomarańczowej Alternatywy
- 2001: Gorzów Wlkp., Obchody dwudziestej rocznicy Stanu Wojennego, czyli “Zejście do Podziemia”, z Teatrem Kreatury
- 2002: Warszawa, Krasnoludek Prezydentem;
- 2004: Francja, Happeningi “Stereotypy”;
- 2004: Polska i Ukraina, Happeningi “Kijów Warszawa – Wspólna Sprawa”;
- 2006: Warszawa, Komitet Wyborczy Wyborców “Gamonie i Krasnoludki”
- 2007: Warszawa, 6 happeningów “Wykształciuchy w akcji” podczas kampanii wyborczej do Sejmu;
- 2009: Warszawa, Drezno, Wiedeń, Berlin, Nowy York, cykl happeningów w ramach 20. Rocznicy Upadku Komunizmu w Europie Środkowej;
- 2010: Warszawa, Gamonie i Krasnoludki II edycja
- 2011: Wrocław, Frickster, czyli śmierć Postmodernizmu, wraz z grupą The Krasnals
- 2011: Paryż, Oburzone Krasnoludki
- 2012: Warszawa, Bronek, nie jesteś już naszym Gajowym
W wyborach parlamentarnych w 1989 Waldemar Fydrych kandydował do Senatu. Zdobył 8879 głosów (1,85%), co nie wystarczyło do uzyskania mandatu. Wkrótce potem wyjechał do Paryża. Pracował tam dorywczo, między innymi jako malarz pokojowy.
W 1999 wrócił do Wrocławia, inspirując powstanie efemerycznego Frontu Południowo-Zachodniego, który przeprowadził kilka happeningów wymierzonych we władze miasta. W 2002 kandydował do fotela prezydenta Warszawy. W grudniu 2004 wraz z grupą studentów odwiedził Ukrainę w ramach wspierania pomarańczowej rewolucji.
W wyborach samorządowych 12 listopada 2006 kandydował na prezydenta miasta Warszawy jako szef Komitetu Wyborczego Gamonie i Krasnoludki. uzyskał głosy 2914 wyborców (0,41%), uzyskując piąty wynik w stolicy spośród dziesięciu startujących kandydatów. W wyborach samorządowych 21 listopada 2010 ponownie ubiegał się o prezydenturę Warszawy z ramienia tego samego komitetu. Uzyskał 4952 głosy (0,77%), zajmując 7. miejsce spośród 11 kandydatów[1].
W 2012 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie obronił pracę doktorską pt. "Happening jako operacja integrująca, uzdrawiająca transformująca sztukę i rzeczywistość" pod nadzorem prof. Stanisława Wieczorka[2].
Waldemar Fydrych jest autorem czterech książek i libretta do opery "Don Generał", oraz malarzem, tworzącym charakterystyczne prace z wizerunkami krasnoludków. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Jego książka "Żywoty Mężów Pomarańczowych" w lipcu 2014 została wydana przez londyńskie wydawnictwo Minor Compositions w języku angielskim ze słowem wstępnym duetu aktywistów The Yes Men oraz amerykańskiej dziennikarki Anne Applebaum.
W 2013 został uznany w książce "Surrealism – 50 Works You Should Know" autorstwa Brada Fingera wydanej przez Prestel Publishing za jednego z wybitnych przedstawicieli surrealizmu w historii tego nurtu obok takich twórców jak m.in. Picasso, Dali, Duchamp i Artaud[potrzebny przypis].
CiekawostkiEdytuj
- Po I turze wyborów na prezydenta Warszawy w 2006 ogłosił, że przekaże swój głos temu, kto pierwszy założy czapkę krasnoludka.
- Waldemar Fydrych był w latach 90. XX wieku liderem polskiego rządu emigracyjnego we Francji[potrzebny przypis].
- Fydrych zaczął posługiwać się swym pseudonimem, kiedy Wojskowa Komenda Uzupełnień wezwała go do odbycia służby wojskowej. Przed komisją stawił się w mundurze majora, a swego rozmówcę – majora – nazywał pułkownikiem. Dzięki temu uznano Fydrycha za niezrównoważonego umysłowo i nie powołano go do wojska[potrzebny przypis].
KsiążkiEdytuj
- Hokus pokus czyli Pomarańczowa Alternatywa – 1989 (wraz z Bogdanem Doboszem)
- Żywoty Mężów Pomarańczowych – 2001 (ISBN 83-916258-0-X)
- Krasnoludki i gamonie – 2006
- Major – 2013
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Wybory Samorządowe 2010 – Geografia wyborcza – Województwo mazowieckie – miasto st. Warszawa, wybory2010.pkw.gov.pl [dostęp 2019-05-21].
- ↑ dr Waldemar Fydrych w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2019-05-21].
LiteraturaEdytuj
- Wszyscy proletariusze bądźcie piękni! Pomarańczowa Alternatywa w dokumentach aparatu represji PRL (1987-1989), wstęp, wybór i oprac. Joanna Dardzińska, Krzysztof Dolata, Wrocław 2011.
- Małgorzata Skotnicka, Waldemar Fydrych Major – lider Pomarańczowej Alternatywy, [w:] „Wiadomości Historyczne z Wiedzą o Społeczeństwie”, nr 5, 2012, s. 19-25.
Zobacz teżEdytuj
Linki zewnętrzneEdytuj
- Strona artysty Waldemara Majora Fydrycha
- Muzeum Cyfrowe Pomarańczowej Alternatywy
- Doniesienie prasowe o publikacji Prestel
- Strona Fundacji Pomarańczowa Alternatywa
- Felieton „Major” (skrót artykułu z "Gazety Wyborczej")
- Recenzja angielskiego wydania książki "Żywoty Mężów Pomarańczowych" w magazynie Art Review
- Tunel mojej ucieczki został wydrążony (fragment książki Krasnoludki i gamonie)