Walenty, imię świeckie Timofiej Adamowicz Miszczuk (ur. 14 października 1940 w Brześciu) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Walenty
Валентин
Timofiej Miszczuk
Тимофей Адамович Мищук
Metropolita orenburski i saraktaszyński
Ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

14 października 1940
Brześć

Metropolita orenburski i saraktaszyński
Okres sprawowania

2011–2014

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

30 marca 1969

Diakonat

20 kwietnia 1969

Prezbiterat

18 czerwca 1969

Nominacja biskupia

19 czerwca 1976

Chirotonia biskupia

25 lipca 1976

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 lipca 1976

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Sobór Objawienia Pańskiego

Konsekrator

Pimen

Współkonsekratorzy

Nikodem (Rotow), Aleksy (Ridigier), Juwenaliusz (Pojarkow), Antoni (Mielnikow), Pitirim (Nieczajew)

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie robotniczej. Jest z pochodzenia Białorusinem. W 1957, po ukończeniu szkoły średniej, wstąpił do seminarium duchownego w Mińsku, jednak po roku nauki musiał przerwać szkołę w celu odbycia służby wojskowej. Ostatecznie ukończył seminarium z wyróżnieniem w 1966. Trzy lata później, 30 marca 1969, złożył wieczyste śluby zakonne w ławrze Troicko-Siergijewskiej. 20 kwietnia tego samego roku metropolita Pimen (Izwiekow) udzielił mu święceń diakońskich, zaś 18 czerwca wyświęcił na hieromnicha. W 1970 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną. Swoją pracę poświęcił świętym Grzegorzowi Palamasowi i Mikołajowi Kabazylasowi. Rok później otrzymał godność igumena, zaś w 1972 został wykładowcą moskiewskiego seminarium duchownego.

19 czerwca 1976 otrzymał nominację na biskupa ufijskiego i stierlitamackiego. W związku z tym następnego dnia został podniesiony do godności archimandryty. Uroczysta chirotonia odbyła się 25 lipca tego samego roku w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie z udziałem patriarchy Moskwy i całej Rusi Pimena, metropolity leningradzkiego i nowogrodzkiego Nikodema, metropolity Tallinna i całej Estonii Aleksego, metropolity tulskiego i bielowskiego Juwenaliusza, metropolity mińskiego i całej Białorusi Antoniego oraz arcybiskupa wołokołamskiego Pitirima.

16 listopada 1979 został biskupem zwienigorodzkim, wikariuszem eparchii moskiewskiej i przedstawicielem Patriarchatu Moskiewskiego przy Patriarchacie Antiochii. 26 kwietnia 1985 przeniesiony na katedrę tambowską i miczuryńską, zaś w 1987 – włodzimierską i suzdalską. 30 grudnia 1988 podniesiony do godności arcybiskupiej.

W 1990 wyznaczony na arcybiskupa chersoneskiego. Po dwóch latach przeniesiony na katedrę grodzieńską i wołkowyską. W 1994 został wikariuszem eparchii stawropolskiej z tytułem biskupa bakijskiego oraz rektorem seminarium duchownego w Stawropolu, jednak już po roku został przeniesiony w stan spoczynku. 7 kwietnia 1999 wyznaczony do objęcia katedry orenburskiej i buzułuckiej, od 2004 jako metropolita. W 2011, w związku ze zmianą granic eparchii, jego tytuł uległ zmianie na metropolita orenburski i saraktaszyński[1].

Odszedł w stan spoczynku w 2015 w związku z osiągnięciem 75. roku życia. Jako jego stałe miejsce pobytu Święty Synod wyznaczył Moskwę[2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj