Wanda Chełmońska

Wanda Chełmońska
	; Wanda Chełmońska, ok. 1914 r.
Data i miejsce urodzenia	1889 lub 1891 ; Kuklówka Zarzeczna
Data i miejsce śmierci	15 listopada 1971 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	malarka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wanda Chełmońska (wł. Wanda Chełmońska-Boczkowska) (ur. 1889 lub 1891 w Kuklówce, zm. 15 listopada 1971 w Warszawie) – polska malarka.

Życiorys edytuj

Była córką Józefa Chełmońskiego i Marii z Korwin-Szymanowskich. Po ojcu odziedziczyła talent plastyczny i pobierała nauki rysunku i malarstwa. Po raz pierwszy wystawiła swoje prace w 1913 w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. W 1914 wyjechała do Paryża i rozpoczęła studia na École des Beaux-Arts. Równocześnie studiowała historię sztuki na Sorbonie. Po ukończeniu nauki w 1920 powróciła do wolnej Polski i zamieszkała w Warszawie. Od 1919 do 1924 wystawiała swoje prace w galeriach w kraju. Od 1924 wyjeżdżała do Paryża, gdzie jej prace wystawiano w Salonie Tuilleries i w Salonie Niezależnych. W tym czasie uczestniczyła również w wystawach w warszawskiej Galerii Zachęta i Galerii Garlińskiego. Na początku lat 30 XX wieku przeniosła się do Poznania, gdzie aktywnie uczestniczyła w życiu artystycznym. W 1933 razem z Wacławem Taranczewskim stworzyła poznański oddział Związku Polskich Artystów Plastyków. Podczas II wojny światowej we wrześniu 1940 została zmuszona do wyprowadzki z Poznania, zamieszkała gościnnie w Gierczycach. Uczestniczyła w tajnym nauczaniu, uczyła rysunku na kompletach organizowanych w Opatowie. Z Gierczyc pod koniec wojny malarka przeniosła się do Ostrowca Świętokrzyskiego, aby po wyzwoleniu w 1945 powrócić do Poznania. Zmarła w Warszawie i spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 163-6-7/8)^[1].

↑ Cmentarz Stare Powązki: KORWIN SZYMANOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-01] .