Warunek brzegowy Dirichleta

Warunek brzegowy Dirichleta – typ warunku brzegowego, znany także jako warunek pierwszego rodzaju, używanym w teorii równań różniczkowych zwyczajnych lub cząstkowych. Polega on na założeniu, że funkcja będąca rozwiązaniem danego problemu musi przyjmować określone, z góry zadane wartości na brzegu dziedziny. Nazwa pochodzi od matematyka P. Dirichleta (1805–1859)[1].

Jeżeli dla równania różniczkowego (zwyczajnego lub cząstkowego) stawiamy warunek brzegowy Dirichleta (na całym brzegu), to mówimy o zagadnieniu (problemie) Dirichleta.

Przykłady edytuj

Równania różniczkowe zwyczajne edytuj

Dla równania różniczkowego zwyczajnego II rzędu:

 

gdzie niewiadoma funkcja   jest określona na dziedzinie   (formalnie:  ), warunek brzegowy Dirichleta ma postać

 

gdzie   oraz  danymi liczbami.

Równania różniczkowe cząstkowe edytuj

Typowym przykładem jest zagadnienie Dirichleta dla równania Laplace’a. Dany jest obszar   Szukamy rozwiązania   które jest ciągłe w domknięciu   klasy   w   spełnia równanie

 

gdzie   oznacza operator Laplace’a (laplasjan) oraz warunek brzegowy

 

gdzie   jest daną funkcją określoną na brzegu,  

Zazwyczaj obie relacje (równanie i warunek brzegowy) zapisuje się w standardowej notacji matematycznej w jednym miejscu, często dodając klamry, aby podkreślić, że obie zależności muszą być spełnione[2]:

 

Zastosowania edytuj

Warunki brzegowe pełnią ważną rolę w opisie zjawisk fizycznych. Wybór warunków zależy od sposobu prowadzenia doświadczenia i kontroli jego parametrów.

  • Na przykład przy opisie zjawisk rozchodzenie się „ciepła” (ściślej należałoby mówić o transporcie energii wewnętrznej) przyjęcie warunku brzegowego Dirichleta oznacza, że kontrolujemy temperaturę na brzegu obiektu (jest on w kontakcie z rezerwuarem „ciepła” na tyle dużym, ze jego temperatura jest stała, a brzeg na tyle dobrze przewodzi, że ta na nim jest ta sama temperatura).
  • W elektrostatyce, gdzie często szukaną funkcją jest potencjał elektryczny   warunek Dirichleta oznacza taką sytuację doświadczalną, w której potencjały są zadane (np. na powierzchni przewodnika)[3].
  • W teorii sprężystości warunek Dirichleta oznacza jakie jest przemieszczenie na brzegu. Na przykład belka zamocowana na brzegu będzie miała ustaloną pozycję dla punktów brzegowych.
  • W mechanice płynów często przyjmuje się, że na brzegu cząsteczki cieczy się nie poruszają (warunek no-slip). Dla cieczy lepkiej podczas przepływu, na powierzchni ciała stałego płyn ma zerową prędkość względem tego brzegu,  

Inne warunki brzegowe edytuj

Możliwe są inne warunki na brzegu, na przykład warunek brzegowy Cauche'ego (jest to raczej warunek początkowy, ale z punktu widzenia ogólnej teorii warunków brzegowych rozróżnienie na warunki początkowe i brzegowe jest tylko wygodną konwencją. Warunki początkowe są specjalnymi warunkami brzegowymi, ale w zagadnieniach, w których występuje czas) czy warunek brzegowy Neumanna.

Przypisy edytuj

  1. Alexander H.-D. Cheng, Daisy T. Cheng, Heritage and early history of the boundary element method, „Engineering Analysis with Boundary Elements”, 29 (3), 2005, s. 268–302, DOI10.1016/j.enganabound.2004.12.001 [dostęp 2023-09-05] (ang.).
  2. Paweł Strzelecki, Krótkie wprowadzenie do równań różniczkowych cząstkowych, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2006, s. 42, ISBN 978-83-235-0227-2.
  3. Rozdział 3, [w:] David J. Griffiths, Podstawy elektrodynamiki, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, ISBN 978-83-01-14375-6.