Wasiewicze (lit. Vosiūnai) – wieś na Litwie, w starostwie Wielka Wieś, rejonie ignalińskim, okręgu uciańskim. Leży na lewym brzegu rzeki Dzisny, 5 km na wschód od wsi Nowiki. Znajduje się przy granicy litewsko-białoruskiej. Obok miejscowości Rymaldziszki jest najbardziej na wschód wysuniętą miejscowością Litwy.

Wasiewicze
Vosiūnai
Ilustracja
Kościół NMP w Wasiewiczach
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignalński

Populacja (2006)
• liczba ludności


40

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Wasiewicze”
Ziemia55°18′18″N 26°49′12″E/55,305000 26,820000

Historia edytuj

Wieś była znana w 1744 roku jako miejscowość w rzymskokatolickiej parafii w Twereczu[1]. W 1784 roku wieś należała do Benedyktynek Konwentu Wileńskiego[2].

Wieś została opisana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego[3]. Z opisu wynika, że w 1893 roku wieś włościańska Wasiewicze leżała w gminie Twerecz, w okręgu wiejskim i dobrach skarbowych Dzisna, w powiecie święciańskim guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 14 domach mieszkało tu 158 mieszkańców katolików i 11 żydów (w 1865 roku 62 dusz rewizyjnych).

W okresie międzywojennym wieś leżała w granicach II Rzeczypospolitej w gminie wiejskiej Twerecz, w powiecie święciańskim, w województwie wileńskim. Jej mieszkańcy podlegali pod rzymskokatolicką parafię w Wasiewiczach.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś została zajęta przez Armię Czerwoną i włączona do BSRR, a w 1940 do LSRR. W latach 1941-1944 pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w LSRR. Od 1991 roku w Republice Litewskiej.

Parafia rzymskokatolicka edytuj

Miejscowość jest siedzibą parafii Najświętszej Maryi Panny w Wasiewiczach w dekanacie ignalińskim archidiecezji wileńskiej. Kościół parafialny zbudowano w 1921 roku.

Przypisy edytuj

  1. Spis parafii diecezji wileńskiej z 1744 roku. 2011-02-20. [dostęp 2015-09-28].
  2. Opr. Krzysztof Jodczyk: Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T.1 Dekanat Brasław. [dostęp 2015-09-29]. (pol.).
  3. Wasiewicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 125.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj