Wasilij Begma

radziecki partyzant i polityk

Wasilij Andrejewicz Begma (ros. Василий Андреевич Бегма; ur. 19 gru. 1905?/1 stycznia 1906 w Odessie, zm. 12 sierpnia 1965 w Kijowie) – radziecki działacz partyjny i państwowy, generał major, Bohater Związku Radzieckiego.

Wasilij Begma
Василий Бегма
generał major generał major
Pełne imię i nazwisko

Василий Андреевич Бегма

Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1906
Odessa

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1965
Kijów

Przebieg służby
Formacja

partyzantka radziecka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

działacz partyjny

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

Życiorys edytuj

Urodził się w Odessie w rodzinie robotniczej. W wieku 14 lat rozpoczął pracę jako robotnik w fabryce. W latach 1928-1938 członek Komsomołu na kierowniczych stanowiskach w obwodach dniepropietrowskim i charkowskim. Od 1938 członek aparatu KC KP(b)U, następnie sekretarz kijowskiego komitetu obwodowego, od 1939 do 1941 sekretarz obwodowego komitetu partii w Równem, od 1941 do 1942 członek Rady Wojskowej 12 Armii.

Od 1942 do 1944 był sekretarzem podziemnego równeńskiego obwodowego komitetu partii KP(b)U. Od sierpnia 1943 do lutego 1944 dowodził Równeńskim Zgrupowaniem Partyzanckim Nr 1. 9 kwietnia 1943 roku został mianowany generałem-majorem. Do wyzwolenia Równego (2 lutego 1944) generałowi Begmie podlegał m.in. polsko-radziecki oddział partyzancki dowodzony przez Mikołaja Kunickiego[1]. Oddziały te wspólnie zwalczały okupacyjne wojska niemieckie oraz oddziały UPA.

Po wojnie od 1944 do 1949 był pierwszym sekretarzem równeńskiego komitetu obwodowego, od 12 lutego 1944 wojewodą równeńskim (na kilka miesięcy, Kunicki został na kilka dni oddelegowany jako starosta)[potrzebny przypis], od 1950-1959 pierwszym sekretarzem chmielnickiego komitetu obwodowego KP Ukrainy, a od 1959 przewodniczącym komisji partyjnej przy CK KPU. Begma był delegatem na XVIII - XXI Zjazd KPZR, XV–XX Zjazd KP Ukrainy. Był członkiem KC KPU i deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR.

Odznaczenia i nagrody edytuj

Przypisy edytuj

  1. Mała Encyklopedia Wojskowa. A-J. Warszawa 1967, s. 127.

Bibliografia edytuj