Wasilij Siergiejewicz Jefriemow (ros. Василий Сергеевич Ефремов, ur. 1 stycznia?/14 stycznia 1915 w Carycynie, zm. 19 sierpnia 1990 w Kijowie) – radziecki lotnik wojskowy, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Wasilij Jefriemow
Василий Ефремов
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1915
Carycyn

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1990
Kijów

Przebieg służby
Lata służby

1934–1960

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

10 gwardyjski pułk lotnictwa bombowego 270 Dywizji Lotnictwa Bombowego 8 Armii Powietrznej

Stanowiska

dowódca eskadry, zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za obronę Kijowa” Medal „Za nienaganną służbę” I Klasy (ZSRR) Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
Grób Wasilijego Jefriemowa w Kurhanie Mamaja

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1932 skończył szkołę fabryczno-zawodową w Stalingradzie, od 1934 służył w Armii Czerwonej, w 1937 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Stalingradzie, 1939-1940 uczestniczył w wojnie z Finlandią jako pilot bombowca i dowódca klucza, wykonał wówczas 3 loty bojowe. Od czerwca 1941 do września 1944 brał udział w wojnie z Niemcami jako dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry bombowców, walczył na Froncie Południowo-Zachodnim, od lipca do listopada 1942 Stalingradzkim, od listopada 1942 do października 1943 Południowym, potem 4 Ukraińskim, a w 1944 na 3 Białoruskim. Od 1943 należał do WKP(b). W bitwie pod Stalingradem wykonał 198 lotów bojowych, niszcząc m.in. 5 pociągów, 15 samochodów i 11 samolotów. Do połowy maja 1944 jako dowódca eskadry 10 gwardyjskiego pułku lotnictwa bombowego 270 Dywizji Lotnictwa Bombowego 8 Armii Powietrznej Frontu Południowego w stopniu kapitana wykonał 376 lotów bojowych. Od września 1944 do 1949 studiował w Akademii Wojskowo-Powietrznej, był zastępcą dowódcy pułku lotniczego, instruktorem w szkole lotniczej i lotnikiem doświadczalnym, w 1960 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia edytuj

I inne.

Bibliografia edytuj