Wasilij Andriejewicz Mitrofanow (ros. Василий Андреевич Митрофанов, ur. 17 stycznia?/29 stycznia 1899 we wsi Pietrakowo w obwodzie włodzimierskim, zm. 25 sierpnia 1970 w Moskwie) – radziecki wojskowy, generał porucznik wojsk pancernych, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Wasilij Mitrofanow
Василий Андреевич Митрофанов
generał porucznik wojsk pancernych generał porucznik wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1899
Pietrakowo, obwód włodzimierski

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1970
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1918–1959

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego II klasy Medal „Za zasługi bojowe”

Życiorys edytuj

Dzieciństwo i młodość spędził we Włodzimierzu i Riazaniu, gdzie w 1917 ukończył gimnazjum, we wrześniu 1918 ochotniczo wstąpił do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej w Rosji na Froncie Południowym i w likwidacji powstań antykomunistycznych w guberni tambowskiej i astrachańskiej, był ranny. W 1924 ukończył szkołę piechoty i został dowódcą plutonu, służył w Turkiestanie, brał udział w walce z basmaczami, od 1926 należał do WKP(b), 1931-1933 był szefem sztabu pułku. W 1937 ukończył Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji Armii Czerwonej im. Stalina, pracował w sztabie korpusu zmechanizowanego Białoruskiego Specjalnego Okręgu Wojskowego, we wrześniu 1939 uczestniczył w zajmowaniu przez ZSRR Zachodniej Białorusi, czyli napaści ZSRR na Polskę, w 1941 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego. Podczas wojny z Niemcami walczył na Froncie Leningradzkim, Zachodnim i Woroneskim m.in. jako szef sztabu i p.o. dowódcy korpusu pancernego, od maja 1943 szef sztabu 3 Armii Pancernej Gwardii, od maja 1944 do stycznia 1945 zastępca dowódcy 3 Armii Pancernej Gwardii i od stycznia 1945 do końca wojny dowódca 6 Korpusu Pancernego Gwardii 3 Armii Pancernej Gwardii 1 Frontu Ukraińskiego, brał udział m.in. w bitwie o Dniepr, operacji kijowskiej, żytomiersko-berdyczowskiej, proskurowsko-czerniowieckiej, wiślańsko-odrzańskiej, sandomiersko-śląskiej i berlińskiej. Po wojnie był dowódcą korpusu i zastępcą dowódcy 3 Armii Pancernej Gwardii w Centralnej Grupie Wojsk w Austrii, później dowódcą dywizji w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, 1953-1954 szefem Zarządu Przysposobienia Bojowego Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Armii Radzieckiej, potem szefem jednego z departamentów Ministerstwa Obrony ZSRR, a od czerwca 1956 do marca 1959 starszym doradcą wojskowym w armii NRD, następnie zakończył służbę wojskową. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Ordery i odznaczenia edytuj

I inne.

Bibliografia edytuj