Wawrzyniec Gabler
 |
Ten artykuł od 2009-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Wawrzyniec Gabler łac. Laurentius Gablerus (ur. 1604 w Nowogardzie, zm. 7 listopada 1665 w Gdańsku) – poeta i prawnik gdański, sekretarz królewski.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
W latach 1622-1629 kształcił się w Gdańskim Gimnazjum Akademickim. Studiował też prawo. W 1643 został obrońcą przy gdańskim sądzie ławniczym. W 1647 stracił prawo do wykonywania adwokatury. W 1654 został sekretarzem króla Jana II Kazimierza, który poparł Gablera w jego sporze z radą miejską, wystawiając dla niego list żelazny. W 1653 wydał Elegidia epidictica – zbiór łacińskich wierszy epigramatycznych. W utworze tym sławił władców Polski i Szwecji, jak też burmistrzów i rajców Gdańska. Zamieścił też kilka uszczypliwych wierszyków pod adresem mieszkańców Gdańska, co stało się powodem zakazania przez radę miejską rozpowszechniania tego utworu 20 marca 1654. Pochowany został w Kościele Świętej Trójcy w Gdańsku.