Wda (rzeka)

rzeka w północnej Polsce

Wda, inaczej Czarna Woda (niem. Schwarzwasser) – rzeka w północnej Polsce, lewy dopływ Wisły.

Wda
Ilustracja
Most kolejowy na Wdzie w okolicach Świecia
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 198 km
Powierzchnia zlewni

2325 km²

Średni przepływ

6,52 m³/s (przy ujściu)

Źródło
Miejsce Krążno okolice Osławy-Dąbrowy
Wysokość

146 m n.p.m.

Współrzędne

54°05′57″N 17°36′34″E/54,099167 17,609444

Ujście
Recypient

Wisła

Miejsce Świecie
Wysokość

23,1 m n.p.m.

Współrzędne

53°24′42″N 18°28′45″E/53,411667 18,479167

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Rzeka ma 198 km, a powierzchnia dorzecza 2325 km²[1]. Ma początek na Równinie Charzykowskiej, gdzie wypływa z jeziora Krążno w pobliżu wsi Osława-Dąbrowa koło Bytowa. Przepływa przez tzw. kaszubską wielką wodę (jeziora Wdzydze, Gołuń, Radolne, Słupinko i Jelenie). Następnie płynie przez Bory Tucholskie. Uchodzi do Wisły w okolicach Świecia.

Kajaki na Wdzie.
Wda na Górskim Moście zaraz za śluzą

Rzeka ma charakter nizinny. Dno jest piaszczyste, z licznymi głazami narzutowymi w korycie. Rzeka silnie meandruje, przerzucając swoje wody z jednej strony doliny na drugą. Ze względu na swą zmienność (od górskiego potoku do szerokiej, wolno płynącej rzeki), zakola, często wysokie, a miejscami urwiste, zalesione brzegi oraz przełomy, stanowi jeden z najbardziej atrakcyjnych w kraju szlaków kajakowych. Organizowany jest tu na przełomie stycznia i lutego Ogólnopolski Zimowy Spływ Kajakowy.

Nazwa „Czarna Woda”, funkcjonująca również w niemieckiej tradycji nazewniczej, wzięła się prawdopodobnie od barwy wód rzeki: ciemnych, a czasami wręcz czarnych. Na zabarwienie wód wpływ miały (lub mieć mogły) takie czynniki, jak zabagnione brzegi, liczba związków mineralnych niesionych przez wodę, a także dopływ ścieków ze smolarni, istniejących nawet do XIX wieku w przyległych do rzeki wsiach i przysiółkach.

Na Wdzie znajduje się 6 elektrowni wodnych: w Wojtalu, we Wdeckim Młynie, w Żurze, Gródku, Kozłowie oraz Świeciu Przechowie.

W 1840 rozpoczęto budowę kanału Wdy o szerokości 6 m. Budowa trwała 6 lat i kosztowała 1,2 mln marek[2].

Ochrona przyrody edytuj

Ponad 30% długości Wdy leży na obszarach objętych ochroną przyrody. Są to tereny parków krajobrazowych i rezerwatów przyrody:

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Roman. Janusiewicz: Wda: Lipusz-Świecie: szlak kajakowy: 1:60 000 = Wda Stromabwärts = Wda river fairway. Wrocław: Wydawnictwo Kartograficzne Eko-Graf, 2005. ISBN 83-86645-68-7.
  • Przemysław. Jujka: Bory Tucholskie : informator krajoznawczy: mapa turystyczna : 1:75 000. Warszawa: Wydawnictwo „Demart” Wp. z o.o., 2006. ISBN 83-74271-18-3.

Przypisy edytuj

  1. Choiński A. 2002. Rzeki Borów Tucholskich. [W:] Park Narodowy Bory Tucholskie na tle projektowanego rezerwatu biosfery (red. Banaszak J., Tobolski K.). Homini, Charzykowy: 139–150.
  2. Tuchola, zarys monograficzny str. 63

Linki zewnętrzne edytuj