Wiśniowa (powiat strzyżowski)

wieś w województwie podkarpackim

Wiśniowawieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, siedziba gminy Wiśniowa[5].

Wiśniowa
wieś
Ilustracja
Dwór
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

strzyżowski

Gmina

Wiśniowa

Liczba ludności (2011)

1628[2][3]

Strefa numeracyjna

17

Kod pocztowy

38-124[4]

Tablice rejestracyjne

RSR

SIMC

0667632[5]

Położenie na mapie gminy Wiśniowa
Mapa konturowa gminy Wiśniowa, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wiśniowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Wiśniowa”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wiśniowa”
Położenie na mapie powiatu strzyżowskiego
Mapa konturowa powiatu strzyżowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wiśniowa”
Ziemia49°52′08″N 21°39′37″E/49,868889 21,660278[1]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa rzeszowskiego.

W miejscowości swoją siedzibą ma parafia NMP Królowej Świata, należąca do dekanatu Frysztak, diecezji rzeszowskiej.

Części wsi edytuj

Integralne części wsi Wiśniowa[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0667649 Balice część wsi
0667655 Piasek część wsi
0667661 Stawiska część wsi

Historia edytuj

Pierwsza wzmianka o wsi pojawiła się w źródłach po 1338 r., kiedy te dobra odziedziczył po śmierci Mikołaja Bogorii herbu Bogoria (wojewody krakowskiego, doradcy Władysława Łokietka), jego krewny Peszko Bogoria podpisujący się z Wiśniowej. Po nim otrzymał je w 1366 ulubiony krewniak arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława z Bogorii i Skotnik, Mikołaj z Kożuchowa. Wydał oświadczenie, że jedenaście niw, czy błoni (campos seu agros), leżących w dolinie Wisłoka, między Markuszową, Kożuchowem i Wiśniową, i rozproszonych, choć głównie leżących na terenie obecnej Kalembiny, a dzierżawionych przez niego, należy do opactwa koprzywnickiego. Dokument wyliczając błonia podaje nazwy każdego z nich, które świadczą o istniejących lub też tworzących się nowych wsiach, jak: Markuszowa, Niewodna, Wiśniowa, Pstrągówka. Na kolejną notatkę można trafić w 1377, gdzie wieś zapisana jest jako własność rodu Bogoriów.

Mikołaj Kamieniecki herbu Pilawa, starosta sanocki, odziedziczył Wiśniową po ojcu Henryku Kamienieckim. Kolejne lata przyniosły wiele zmian właścicieli, by w 1581 roku trafić w ręce Seweryna Bonera. Miejscowość została zniszczona 16 marca 1657 roku przez wojska węgierskie Jerzego II Rakoczego. Po Bonerach, w drodze spadkowej, wieś przechodzi w ręce Firlejów, następnie posiadają ją Mniszchowie i Bogatki.

W 1867 Wiśniowa razem z Jazową przechodzi na własność Walerii z Tarnowskich i Franciszka Mycielskich, który przybył do Galicji z Wielkopolski. Rodzina Mycielskich pełniła w latach 30. XX wieku mecenat wobec rozwijających się artystów. W majątku gościli: Jan Cybis, Hanna Rudzka-Cybisowa, Józef Czapski, Tytus Czyżewski, Hanna Rudzka-Cybisowa, Leon Chwistek, Felicjan Kowarski i jego żona Jadwiga Kowarska, Jacek Malczewski, Józef Mehoffer, Tadeusz Stryjeński, Czesław Rzepiński, Zbigniew Pronaszko, Bernardino Rizzi – założyciel chóru Cecyliańskiego w Krakowie, Tadeusz Szeligowski oraz Karol Hubert Rostworowski. Owocami ich pobytu pozostały obrazy przedstawiające okolicę.

Urodził się tu:

Zabytki edytuj

 
Kaplica grobowa w zespole dworskim

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa podkarpackiego[7].

Komunikacja edytuj

W miejscowości zbiegają się dwie drogi wojewódzkie:

Sport edytuj

W miejscowości, od 1946 roku, działa klub piłki nożnej, Wisłok Wiśniowa.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148706
  2. Wieś Wiśniowa w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-04-26], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-04-25].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1460 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 153 [dostęp 2016-02-18].

Linki zewnętrzne edytuj