Wici
W średniowiecznej Polsce: wezwanie na wojnę
Wici – starodawny sposób zwoływania wojowników i rycerzy na wyprawę wojenną.
Początkowo były to pęki łoziny lub powrozów rozsyłane przez króla do najważniejszych urzędników w regionie (wojewodów, starostów, kasztelanów), którzy dalej przekazywali je swoim podwładnym za pomocą posłańców używając systemu sztafetowego. Pęki powrozów były symbolem kary na uchylających się od powinności[1].
W późniejszym okresie wici zostały zastąpione pisemnym listem zwołującym pospolite ruszenie.
Słanie wici wpisywane było do Libri Inscriptionum Metryki Koronnej.
Obecnie, używane jako przenośnia, oznacza komunikat o ważnych sprawach.
Przypisy edytuj
- ↑ Kukiel 1993 ↓, s. 10.
Bibliografia edytuj
- Marian Kukiel, Zarys historii wojskowości w Polsce, Londyn: Puls, 1993, ISBN 0-907587-99-2.